หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 334

อัญชสาที่ไม่กล้ามองตาศศิตาก็พยักหน้าขณะที่กัดปากตัวเอง

ศศิตาลุกขึ้นยืนทันที “มา เอามือเธอมาฉันตรวจดูหน่อย”

ขณะที่ศศิตากำลังจะเปิดประตูและเรียกเลอศิลป์ อัญชสาก็จับมือห้ามศศิตาเอาไว้ “คุณศศิตา ไม่ให้เขารู้เรื่องนี้จะดีกว่านะคะ พอมานึกคิดเรื่องความสัมพันธ์ของเราที่ในที่สุดก็พัฒนาดีขึ้นมา ฉันเลยกังวลว่าการกดดันเขาเพิ่มขึ้นจะทำให้มันแย่ลงค่ะ”

หลังจากศศิตาครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอก็พยักหน้าเห็นด้วย

ต่อจากนั้น อัญชสาลุกขึ้นจากเตียงโดยมีศศิตาคอยช่วยเธอก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะเดินออกห้องคนไข้ด้วยกัน

เมื่อเลอศิลป์ลุกขึ้นตามพวกเขา ศศิตาก็เหลือบมองเขา “ฉันจะพาอัญชสาไปสูดอากาศสักหน่อย ลูกทำงานของลูกต่อไปเถอะ แม่ไม่ได้หวังให้ลูกดูแลเธอใกล้ชิดขนาดนั้น”

เลอศิลป์ไม่ได้ตั้งใจจะมาเถียงกับแม่ของเขากับเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม เขามองว่าการดูแลอัญชสาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาไม่ได้มีอะไรมากนอกจากเป็นหน้าที่ของเขา พอแม่ของเขามาแบ่งเบาหน้าที่เขา เขาก็พยักหน้าด้วยความโล่งอกก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม

เมื่อศศิตามาถึงแผนกศัลยกรรมกระดูกกับอัญชสา พวกเขาก็ไปหาหมอที่ดูแลเธอ

ผลการตรวจสอบทำให้สีหน้าของศศิตาเปลี่ยนไปอย่างมาก

“คุณอัญชสา ช่วงที่ผ่านมามีอะไรมากระแทกแขนของคุณหรือเปล่าครับ? อาการบาดเจ็บของคุณเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิมนะครับ” หมอถึงกับขมวดคิ้วใส่แผ่นเอ็กซ์เรย์ที่ถ่ายมา

เมื่ออัญชสากำลังจะตอบหมอ ศศิตาก็เข้ามาขัดขวางเธอ “คุณหมอ คุณคิดว่าเธออาจจะทำร้ายตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า?”

หมอส่ายหน้า “ถ้าดูจากที่ผมเห็น อาการบาดเจ็บไม่ได้เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจครับ ส่วนตัวผมเอนไปทางที่ว่ามีบางคนมากระแทกเธอแทนมากกว่า”

หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ ก่อนหน้านี้อัญชสาพูดโกหก

ศศิตาที่มีสีหน้าไม่พอใจก็หันไปหาอัญชสา “อัญชสา เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครเป็นคนทำร้ายเธอ?”

รษิกาอีกแล้ว! นอกจากมายั่วลูกของฉัน เธอยังมาซ้ำเติมอาการบาดเจ็บของอัญชสาอีก! แล้วอัญชสาก็ยังปกป้องเธออีก!