หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 338

หัวใจของศศิตาจมดิ่ง เมื่อเธอเห็นสิ่งที่เลอศิลป์แสดงออกมา

เธอรู้จักลูกชายของเธอดีเกินไป ยิ่งเขาดูสงบและสุขุมมากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความมุ่งมั่นมากขึ้นเท่านั้น

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เลอศิลป์เตือนเธอว่าอย่าเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรษิกา

ศศิตาไม่เข้าใจว่าทำไมรษิกาถึงเป็นคนพิเศษในหัวใจของลูกชายของเธอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกชายของฉันจะมีท่าทีแย่ๆ ต่อฉันเพราะผู้หญิงคนนั้น!

ศศิตาเลิกคิ้ว หลังจากสงบสติอารมณ์ลงได้ครู่หนึ่ง เธอกัดฟันและถามเขาว่า “ลูกเห็นอัญชสาในฐานะอะไร? อัญชสารอลูกมานานมากแล้ว แต่ตอนนี้ลูกต้องการกำจัดเธออย่างนั้นหรอ? เธอไม่ดีตรงไหน? ลูกคิดว่ารษิกาสามารถทำได้ดีกว่าเธอเหรอ? ลูกลืมไปแล้วหรือไง ว่าผู้หญิงใจร้ายคนนั้นทิ้งไอวี่ไป? อัชญสาเป็นคนที่เลี้ยงดูไอวี่มากับลูกนะ! เธอไม่เพียงแต่ดูแลไอวี่อย่างดีเท่านั้น แต่เธอยังเคารพคนในครอบครัวอีกด้วย! แล้วลูกยังจะต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีก?”

ดวงตาของเลอศิลป์เปลี่ยนเป็นความเย็นชา “แม่แน่ใจนะครับว่าทุกอย่างที่เธอทำมันไม่มีปัญหา?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ศศิตาก็นิ่งไปชั่วครู่และกังวลกับการตัดสินใจของเธออยู่สองสามวินาที

แต่หลังจากนึกถึงทุกสิ่งที่อัญชสาทำและวิธีที่เธอดูแลครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ศศิตาก็ตั้งสติและพยักหน้ากับความจริง

“แม่เคยสงสัยไหมว่าทำไมไอวี่ถึงไม่ยอมรับอัญชสา แม้จะผ่านไปหลายปีโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน?” เลอศิลป์ถามต่อด้วยน้ำเสียงเข้ม

คำถามของเขาทำให้ศศิตาพูดไม่ออกอีกครั้ง เธอได้แต่ปกป้องอัญชสาอย่างหนักแน่น โดยอธิบายให้เลอศิลป์ฟังว่า “อัญชสาบอกว่าเธอชอบเด็กๆ แต่ไม่มีประสบการณ์ในการจัดการกับพวกเขามากนัก แน่นอนล่ะ เธอก็คงทำพลาดบ้างระหว่างทาง แต่เมื่อเธอใช้เวลากับลูกมากพอ แม่มั่นใจว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้น!”

จากนั้นเธอก็จ้องมองไปที่เลอศิลป์พร้อมทำหน้าผิดหวัง “แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ไอวี่ได้ใช้เวลากับอัญชสามากขึ้น? แต่ลูกก็เลือกที่จะให้ไอวี่อยู่กับลูกตลอด!”