หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 353

ไอรดาจ้องไปที่เลอศิลป์หลังจากที่เธอพูดจบ

เธอสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังของรษิกา อชิและเบนนี่ที่มีต่อเลอศิลป์พ่อของเธอ

ไอรดาจึงแสดงความเกลียดชังต่อเลอศิลป์ด้วยเช่นกัน

ไอรดาหวังอยู่ในใจลึกว่าพ่อของเขาจะพิจารณาตัวเองและปฏิบัติต่อรษิกา อชิและเบนนี่ให้ดีขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้รู้สึกดีกับเขามากขึ้น

บางทีรษิกาอาจตัดสินใจอยู่ต่อ

เมื่อคิดถึงเรื่องที่รษิกากำลังจะย้ายไปต่างประเทศ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ก็กลับโหยหารษิกามากยิ่งขึ้น

เลอศิลป์อารมณ์เสียเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของลูกสาว

รษิกาได้พูดสิ่งเดียวกันกับที่เขาคิดอยู่ไม่มีผิดเลย

“เธอพูดแบบนั้นกับไอวี่ด้วยเหรอ? นั่นคือเหตุผลที่ไอวี่กลับบ้านมาด้วยสีหน้าบูดบึ้งสินะ?” เขาสงสัย

เลอศิลป์ต้องการคำตอบสำหรับคำถามของเขา ดังนั้นเขาจึงถามไอรดาไปว่า “คุณรษิกาบอกหนูเหรอว่าเธอเกลียดพ่อ?”

ไอรดาส่ายหัว

เลอศิลป์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นไอรดาส่ายหัว เขารู้ดีว่าไอรดาคงคิดเองเออเองหลังจากสังเกตวิธีที่รษิกาปฏิบัติต่อตัวเขา

ในเมื่อรษิกาไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นกับไอรดา แล้วทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงกลับบ้านมาด้วยสีหน้าบูดบึ้งกันล่ะ? แถมเธอก็ทำตัวแปลกๆ ในช่วงเวลาอาหารเย็นอีกเช่นกัน

ยิ่งเลอศิลป์คิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งงุนงงมากขึ้นเท่านั้น “ทำไมหนูหน้าบูดบึ้งแบบนั้นล่ะ? คุณรษิกาบอกอะไรกับหนูหรือเปล่า?”

คำถามของเขาค่อนข้างแทงใจดำ

จากนั้นไอรดาครุ่นคิดถึงสิ่งที่รษิกาบอกเธอในช่วงบ่ายที่ผ่านมา เธอก้มหน้าลงอย่างเศร้าสร้อย พร้อมพึมพำออกมาว่า”คุณรษิกาจะไม่เล่นกับหนูอีกต่อไปแล้ว

ดวงตาของเลอศิลป์มืดมนลง "ทำไมล่ะ?"

รษิกาสัญญาแล้วนี่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาจะไม่ส่งผลกระทบต่อเด็กๆ แล้วทำไมเธอถึงบอกไอรดาไปอย่างนั้นล่ะ?

เธอทำแบบนี้เพราะฉันเหรอ? หรือเธอแค่อยากตัดไอวี่ออกจากชีวิตของเธอ? เลอศิลป์คิด