หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 355

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง อัญชสาก็ดึงโทรศัพท์ของเธอออกมาแล้วโทรหาศศิตา

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่ศศิตาจะรับสาย “มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะอัญชสา?”

"คุณศศิตาคะ คุณช่วยมาหาฉันได้ไหม? แขนของฉันเจ็บมาก และฉันก็กลัว...” น้ำเสียงของอัญชสาดูราวกับคนป่วย

“รอฉันแปปเดียวนะ ฉันจะออกไปตอนนี้แหละ” ศศิตารีบให้คำมั่นสัญญา

จากนั้นหญิงวัยชราก็รีบเปลี่ยนชุดก่อนจะก้าวเท้าออกจากบ้านไปในทันที

หลังจากที่ศศิตาก้าวเท้าขึ้นรถ เธอเริ่มสงสัยว่าทำไมอัญชสาถึงโทรหาเธอ เป็นเพราะเลอศิลป์ไม่ได้อยู่กับเธอหรือเปล่านะ

“แล้วเลอศิลป์ล่ะ? เขาไม่ได้อยู่กับเธอเหรอ?” ศศิตาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงรีบยกหูโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาอัญชสา

“ฉันไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ที่ไหนค่ะ บางทีเขาอาจจะทำงานอยู่ก็ได้ ฉันไม่โทรหาเขาเพราะฉันไม่อยากรบกวนเขาค่ะ พ่อแม่ของฉันไม่รับสาย ฉันเลยไม่มีทางเลือกนอกจากรบกวนคุณศศิตาค่ะ” ในน้ำเสียงของอัญชสามีความโศกเศร้าเล็กน้อย

เมื่อได้ยินเช่นนั้นศศิตาจึงรีบปลอบโยนหญิงสาว "ไม่เป็นไรนะ เธอบาดเจ็บเพราะฉัน ดังนั้นการดูแลเธอมันเป็นสิ่งที่ฉันทำได้เพียงอย่างเดียว แค่รอฉันที่โรงพยาบาล เดี๋ยวฉันรีบไปเดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากที่อัญชสาตกลงทำตามคำขอของเธอ ศศิตาก็รีบวางสายและกดหมายเลขโทรศัพท์ของเลอศิลป์ด้วยความโกรธเคือง

มันยากที่จะเชื่อว่าลูกชายของเธอจะยังคงทำงานจนดึกดื่น

เลอศิลป์เข้าไปหาไอรดาเพื่อพูดคุยกับเธอและทันทีที่เขาออกจากห้องของลูกสาว เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากศศิตา