หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 366

รษิกาหัวเราะเบาๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร เมื่อมองจักรภพที่ยืนอยู่ตรงข้ามเธอ เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เหตุผลที่ฉันมาครั้งนี้ก็เพราะมีบางอย่างที่ฉันอยากขอความช่วยเหลือจากคุณจักรภพ”

จักรภพตกลงอย่างง่ายดาย “คุณหมอมีอะไรให้ผมช่วยครับ”

ขณะที่รษิกากำลังจะตอบ อัครพลก็โบกมือใหญ่ของเขาอย่างไม่ใส่ใจ “อย่าเพิ่งคุยกันตรงนี้ อาหารกลางวันพร้อมแล้ว ขอเชิญคุณหมอทานอาหารกลางวันกับเราได้ไหมครับ? แล้วค่อยคุยกันตอนที่ทานอาหารไปด้วยก็ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็มีสีหน้าไม่ค่อยพอใจขึ้นมาทันที

แทนที่จะพูดว่าฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากจักรภพ ต้องพูดว่าฉันมาที่นี่เพื่อเผชิญหน้ากับเขาจะถูกต้องกว่า แต่การที่คุณอัครพลต้อนรับอย่างอบอุ่นแบบนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะตั้งคำถามกับจักรภพได้ยังไง!

“คุณหมอรษิกาไหนๆ ก็มาถึงที่นี่หมดแล้ว อยู่ทานอาหารกับเราก่อนสิครับ” จักรภพพูดแทรกขึ้นมาด้วย

จากนั้นเขาจึงช่วยพยุงอัครพลให้เข้าไปในคฤหาสน์

รษิกาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามพวกเขาไป แล้วทิ้งคำพูดที่เธอเตรียมไว้ในหัวก่อนหน้านี้ไปให้หมด

ขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เธอกำลังสงสัยว่าจะหาจังหวะเอาเรื่องนี้มาพูดได้อย่างไร ในเมื่ออัครพลถามขึ้นมาว่า “คุณหมอรษิกา ยังไม่ได้บอกเลยว่าคุณอยากให้จักรนภพช่วยเรื่องอะไรเหรอ? มันคืออะไร?"

จักรภพก็หันมามองเธอเช่นกัน

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหยิบรายการสมุนไพรจากในกระเป๋าแล้วส่งให้จักรภพ “ฉันไม่แน่ใจว่าคชาเรศกรุ๊ปยังมีสินค้าเหล่านี้อยู่ในสต็อกหรือเปล่าคะ พอดีเกิดเหตุที่คาดไม่ถึง ตอนนี้บริษัทคู่ค้าที่ฉันทำงานด้วยจัดหาสินค้าเหล่านั้นให้ไม่ได้ แล้วฉันต้องการใช้อย่างเร่งด่วน ฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากมาขอความช่วยเหลือจากคุณจักรภพ”

จักรภพรับรายการขึ้นมาอ่านและขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากมองผ่านๆ “พวกนี้ไม่ใช่สมุนไพรทั่วไป ผมจำได้ว่าเรามีบางอย่างอยู่ในโกดัง แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะมีเพียงพอหรือเปล่านะครับ”

พอได้ยินแบบนั้นรษิกาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอัครพลอยู่ข้างๆ เขาหรือเปล่า แต่จักรภพแสดงท่าทีเต็มใจช่วยเหลือเต็มที่ ดูเหมือนว่ามันจะช่วยแก้ปัญหาการขาดแคลนเร่งด่วนของสถาบันวิจัยได้