หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 378

รษิกาพูดไม่ออกเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกเขาเศร้าใจเพียงใด

โชคดีที่อชิและเบนนี่รู้ว่าแม่ของพวกเขาก็ทนไม่ได้ที่จะทิ้งไอรดาไปเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะอารมณ์เสีย แต่พวกเขาก็สงบสติอารมณ์ได้อีกครั้งและทานอาหารเย็นต่อจนอิ่มโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

เมื่อรษิกาทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เธอก็หมดเรี่ยวแรงไปจนหมดสิ้น เด็กชายทั้งสองขึ้นไปข้างบนเพื่อพักผ่อนเนื่องจากไม่มีอารมณ์จะเล่นอีกต่อไป

รษิกามองดูพวกเขาหลับ ลูบแก้มของพวกเขาเบาๆ และกระซิบว่า “แม่ขอโทษนะลูกรัก”

ในวัยเด็ก อชิและเบนนี่ต้องเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเพราะเธอ

ถูกต้องแล้ว เด็กสองคนนี้สมควรได้รับชีวิตที่ดีกว่านี้ หากเธอบอกความจริงกับเลอศิลป์และครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์จะมาพาตัวพวกเขากลับไปอย่างแน่นอน และพวกเขาก็จะได้รับสิทธิพิเศษทั้งหมดที่ควรจะได้

ถึงกระนั้นรษิกาก็เลือกที่จะให้พวกเขาอยู่เคียงข้างเธออยู่ดี

เธอทำงานอย่างหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพื่อชดเชยให้กับเด็กๆ แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอทำนั้นยังห่างไกลจากคำว่าความเพียงพอ

หลังจากเฝ้าดูพวกเขาหลับอยู่พักหนึ่งรษิกาก็โน้มตัวไปข้างหน้าและจูบที่หน้าผากของพวกเขา จากนั้นเธอก็ลุกขึ้น ปิดไฟ และออกจากห้องไป

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตู อชิและเบนนี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและสบตากัน

พวกเขาได้ยินคำขอโทษของรษิกาเพราะพวกเขาตื่นมาโดยตลอด แม่ขอโทษเราทำไม? แม่ทำอะไรไม่ดีกับเราหรือเปล่า?

เมื่อกลับมาที่ห้องรษิกาก็เก็บข้าวของของเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะนอนลงบนเตียง

ขณะที่เธอทำงานมาทั้งวัน เธอคิดว่าเธอคงจะหลับลึกลงในเวลาไม่นาน แต่ทันทีที่เธอหลับตาลง ภาพต่างๆ นานาก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ

เธอนึกถึงวิธีที่ศศิตาประจันหน้ากับเธอในร้านกาแฟ การที่ไอรดาร้องไห้ในขณะที่ขอร้องให้เธออยู่ต่อ และความผิดหวังบนใบหน้าของอชิและเบนนี่

รษิการู้สึกหมดสิ้นหนทาง ชีวิตของฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากเรื่องไร้สาระ