หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 387

“ตอนนี้นายก็รู้เรื่องนี้แล้ว นายจะทำยังไงต่อ?” จักรภพลังเลที่จะถามขณะที่เขาจ้องเลอศิลป์อย่างน่าสงสัย

จักรภพมั่นใจว่าเพื่อนของเขาสนใจรษิกาอยู่

แต่การที่เลอศิลป์จะยืนหยัดต่อต้านศศิตาเพื่อรษิกานั้นเป็นเรื่องที่จักรภพยังไม่มั่นใจ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะที่ความขัดข้องใจถาโถมใส่เขา และในที่สุด เขาก็พูดในเวลาต่อมาว่า “ฉันจะหาทางจัดการกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป ส่วนนายจัดการช่วยเหลือฝั่งของรษิกาได้ไหม?”

จักรภพรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินเช่นนั้น

หาทางจัดการเหรอ? นั่นหมายความว่ายังไง? เขากำลังจะต่อต้านคุณศศิตาหรือเปล่า?

เมื่อเลอศิลป์ไม่ได้ยินการตอบโต้จากจักรภพ เขาก็พูดเสริมว่า “ไม่เป็นไรนะถ้าไม่นายไม่สะดวก ฉันจะหาทางจัดการของฉันเอง ในตอนนี้ ฉันไม่สามารถออกหน้าออกตาต่อต้านแม่ของฉันได้”

ด้วยนิสัยแม่ของเขาที่เป็นแบบนั้น ยิ่งเขาต่อต้านเธอเพื่อรษิกา แม่ของเขาก็จะยิ่งเกลียดเธอ และยิ่งทำให้เธอมุ่งเป้ามาที่รษิกา

นอกจากนี้เหนือกว่าสิ่งใด ศศิตาเป็นแม่ของเขา

เลอศิลป์ยิ่งต้องคำนึงถึงสถานะของเธอไม่มากก็น้อย

จักรภพค่อยๆ ตั้งสติ หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “ฉันจะช่วยอยู่แล้ว ตอนนี้มีเพียงคชาเรศกรุ๊ปที่ร่วมงานกับสถาบันวิจัยของคุณหมอรษิกา ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะได้สมุนไพรตามที่พวกเขาต้องการในตอนนี้ แต่ฉันคงทำให้ไม่ได้ในระยะยาว คุณหมอรษิกาต้องร่วมมือกับผู้จำหน่ายสมุนไพรมากกว่านี้ และด้วยอิทธิพลของคชาเรศกรุ๊ปในเมืองหัสดิน คงจะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉันที่จะโน้มน้าวผู้จำหน่ายสมุนไพรต่างๆ มาทำให้ได้ แต่…” เขาเบาเสียงลงและจ้องเลอศิลป์

เลอศิลป์เห็นเช่นนั้น เขาก็ขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม “แต่อะไร?”

“เรื่องจะดำเนินไปอย่างราบรื่นกว่านี้ถ้ามีนายมาหนุนหลัง” จักรภพตอบขณะที่เขาขมวดคิ้ว “ฉันคงจะมองหาผู้จำหน่ายสมุนไพรดีๆ สักสองสามราย แล้วจะไม่มีใครบอกเรื่องนี้กับคุณศศิตา”