รษิกาเม้มปากด้วยความโกรธและพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา อย่างไรก็ตามความพยายามของเธอไม่เป็นผล
เลอศิลป์สังเกตเห็นความพยายามของเธอจึงพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “คุณจะขึ้นแท็กซี่ทั้งๆ ที่แต่งตัวแบบนี้จริงๆ เหรอ? คุณไม่เห็นหรือไงว่าสภาพอากาศเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณเลอศิลป์ คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันดูแลตัวเองได้” รษิกาตอบอย่างเย็นชา
ตอนนั้นเองที่ทำให้เลอศิลป์ได้รู้ตัวว่าเขาแสดงความห่วงใยต่อเธอชัดเจนมากเกินไป จากนั้นเขาขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณจะเรียกแท็กซี่ก็ได้ แต่ถ้าคุณนั่งแท็กซี่ไป คุณจะไปงานเลี้ยงสาย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นรษิกาก็หันไปมองที่ถนน เขาพูดถูก ห้องเสื้อสว่างจิตอยู่ในซอยเปลี่ยวและแทบจะไม่มีรถผ่านไปผ่านมาเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่เห็นรถแท็กซี่แถวนี้เลย เว้นแต่ว่าฉันจะต้องเดินตามถนนต่อไป แต่ฉันไม่อยากให้เลอศิลป์ไปส่งฉัน
รษิกาหันกลับไปหาเลอศิลป์ ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
รษิกาขมวดคิ้วและจ้องมองเลอศิลป์
เลอศิลป์ค่อยๆ ปล่อยมือของเธอลงอย่างช้าๆ
รษิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเป็นจักรินที่โทรหาเธอ
เมื่อเธอรับสาย จักรินก็พูดด้วยเสียงที่ร่าเริงว่า “คุณหมอรษิกา คุณอยู่ที่ไหน? หุ้นส่วนทางธุรกิจรายอื่นๆ อยู่ที่นี่แล้ว แม้แต่คุณลักษณ์ก็มาถึงแล้วและเขาบอกว่าเขาอยากพบคุณ”
หลังจากนั้นรษิการีบดูเวลาทันที ถึงแม้ว่างานเลี้ยงจะยังไม่เริ่มในเวลาอันใกล้นี้ แต่คุณจักรินพูดว่าคุณลักษณ์มาถึงแล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณลักษณ์รอฉันนานเกินไปไม่ได้
หลังจากลังเลอยู่สักครู่หนึ่ง รษิกาฝืนยิ้มและตอบว่า “โปรดแจ้งคุณลักษณ์ว่าอีกสักครู่ฉันจะไปถึง”
รษิกาจ้องมองโทรศัพท์ที่หน้าจอค่อยๆ หรี่ลงไป เธอรู้สึกหนักใจเป็นอย่างมาก การเดินทางมาเมืองธนาคิมในครั้งนี้เต็มไปด้วยความน่าประหลาดใจ! ในตอนแรกฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันต้องทำมากที่สุดก็คือการเข้าร่วมงานเลี้ยง ไม่เพียงแต่ฉันจะเจอเลอศิลป์เท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าคุณลักษณ์ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงด้วย ฉันได้ปฏิเสธที่จะทำงานให้คุณลักษณ์ไปในครั้งที่แล้ว ถ้าฉันปล่อยให้เขารอฉันอีก มันคงดูไม่สุภาพ
เมื่อกี้เธอยังหลบหน้าฉันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเลอศิลป์เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเธอเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน “ได้ ในเมื่อคุณเปลี่ยนใจแล้ว คุณรษิกา ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้ไปส่งคุณ”
หุ้นส่วนธุรกิจที่มีศักยภาพได้เตรียมคนขับรถให้เลอศิลป์ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เมื่อทั้งคู่ขึ้นไปบนรถคนขับรถเข้าใจว่ารษิกาเป็นคู่ของเลอศิลป์ในงานเลี้ยงคืนนี้ โอ้โห พวกเขาดูเหมาะสมกันมาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...