หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 409

รษิกาเม้มปากด้วยความโกรธและพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา อย่างไรก็ตามความพยายามของเธอไม่เป็นผล

เลอศิลป์สังเกตเห็นความพยายามของเธอจึงพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “คุณจะขึ้นแท็กซี่ทั้งๆ ที่แต่งตัวแบบนี้จริงๆ เหรอ? คุณไม่เห็นหรือไงว่าสภาพอากาศเป็นยังไงบ้าง?”

“คุณเลอศิลป์ คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันดูแลตัวเองได้” รษิกาตอบอย่างเย็นชา

ตอนนั้นเองที่ทำให้เลอศิลป์ได้รู้ตัวว่าเขาแสดงความห่วงใยต่อเธอชัดเจนมากเกินไป จากนั้นเขาขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณจะเรียกแท็กซี่ก็ได้ แต่ถ้าคุณนั่งแท็กซี่ไป คุณจะไปงานเลี้ยงสาย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นรษิกาก็หันไปมองที่ถนน เขาพูดถูก ห้องเสื้อสว่างจิตอยู่ในซอยเปลี่ยวและแทบจะไม่มีรถผ่านไปผ่านมาเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่เห็นรถแท็กซี่แถวนี้เลย เว้นแต่ว่าฉันจะต้องเดินตามถนนต่อไป แต่ฉันไม่อยากให้เลอศิลป์ไปส่งฉัน

รษิกาหันกลับไปหาเลอศิลป์ ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

รษิกาขมวดคิ้วและจ้องมองเลอศิลป์

เลอศิลป์ค่อยๆ ปล่อยมือของเธอลงอย่างช้าๆ

รษิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเป็นจักรินที่โทรหาเธอ

เมื่อเธอรับสาย จักรินก็พูดด้วยเสียงที่ร่าเริงว่า “คุณหมอรษิกา คุณอยู่ที่ไหน? หุ้นส่วนทางธุรกิจรายอื่นๆ อยู่ที่นี่แล้ว แม้แต่คุณลักษณ์ก็มาถึงแล้วและเขาบอกว่าเขาอยากพบคุณ”

หลังจากนั้นรษิการีบดูเวลาทันที ถึงแม้ว่างานเลี้ยงจะยังไม่เริ่มในเวลาอันใกล้นี้ แต่คุณจักรินพูดว่าคุณลักษณ์มาถึงแล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณลักษณ์รอฉันนานเกินไปไม่ได้

หลังจากลังเลอยู่สักครู่หนึ่ง รษิกาฝืนยิ้มและตอบว่า “โปรดแจ้งคุณลักษณ์ว่าอีกสักครู่ฉันจะไปถึง”

รษิกาจ้องมองโทรศัพท์ที่หน้าจอค่อยๆ หรี่ลงไป เธอรู้สึกหนักใจเป็นอย่างมาก การเดินทางมาเมืองธนาคิมในครั้งนี้เต็มไปด้วยความน่าประหลาดใจ! ในตอนแรกฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันต้องทำมากที่สุดก็คือการเข้าร่วมงานเลี้ยง ไม่เพียงแต่ฉันจะเจอเลอศิลป์เท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าคุณลักษณ์ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงด้วย ฉันได้ปฏิเสธที่จะทำงานให้คุณลักษณ์ไปในครั้งที่แล้ว ถ้าฉันปล่อยให้เขารอฉันอีก มันคงดูไม่สุภาพ

เมื่อกี้เธอยังหลบหน้าฉันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเลอศิลป์เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเธอเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน “ได้ ในเมื่อคุณเปลี่ยนใจแล้ว คุณรษิกา ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้ไปส่งคุณ”

หุ้นส่วนธุรกิจที่มีศักยภาพได้เตรียมคนขับรถให้เลอศิลป์ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เมื่อทั้งคู่ขึ้นไปบนรถคนขับรถเข้าใจว่ารษิกาเป็นคู่ของเลอศิลป์ในงานเลี้ยงคืนนี้ โอ้โห พวกเขาดูเหมาะสมกันมาก!

รษิกาขมวดคิ้วและมองไปที่เลอศิลป์ด้วยความสงสัย อะไรจะบังเอิญขนาดนี้? คุณจักรินบอกว่าผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมดเป็นบุคคลสำคัญในอุตสาหกรรมยาไม่ใช่หรือ? ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงการนี้แต่อย่างใด ทำไมเขาถึงได้รับคำเชิญ?