หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 433

ในระหว่างที่เขาขับรถ คำพูดที่น่ารังเกียจของรษิกายังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเขา

เขาคิดว่าการพาไอรดามาพบเธอจะทำให้ใจเธอหวั่นไหว แต่เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะใจแข็งได้ขนาดนี้

แม้ว่าไอวี่จะเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังพูดอะไรที่รุนแรงอย่างเช่นอย่าพาไอวี่ไปพบเธออีกได้ด้วย รษิกาคงเกลียดการได้เจอฉันจริงๆ สินะ

เมื่อเลอศิลป์มาถึงสำนักงาน สีหน้าของเขาดูเศร้าหมองเช่นเคย

“คุณเลอศิลป์ครับ” ครรชิตทักทายด้วยความเคารพ “คุณจักรภพมาแต่เช้าและรออยู่ที่ห้องทำงานของคุณ”

เลอศิลป์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงานโดยมีครรชิตเดินตามหลังมาติดๆ

ทันทีที่เขาก้าวเข้ามา เขาก็เห็นจักรภพนั่งอย่างอิดโรยอยู่บนโซฟาโดยมีเอกสารบางอย่างอยู่ข้างๆ

เมื่อมองเห็นเลอศิลป์ จักรภพก็หยิบเอกสารบางอย่างขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม และนั่งลงตรงข้ามโต๊ะทำงานของเขา จักรภพเลิกคิ้วถาม “ทำไมวันนี้นายถึงมาสาย?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “ฉันไปส่งไอวี่ที่โรงเรียนมาน่ะ”

จักรภพพยักหน้าอย่างรู้เท่าทัน จากนั้นก็ส่งเอกสารให้เขาและเริ่มการสนทนาเกี่ยวกับโครงการ

เนื่องจากความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นของทั้งสองตระกูลและความร่วมมือที่น่าพอใจที่พวกเขาเคยมีร่วมกัน ชายทั้งสองสามารถสรุปการสนทนาได้อย่างรวดเร็ว

แม้จะได้ข้อสรุปที่เขาต้องการ จักรภพก็ไม่จากไปทันที เขาเปลี่ยนหัวข้อไปที่เรื่องของรษิกาแทน “อย่างไรก็ตาม ผู้ติดต่อของฉันในเมืองธนาคิมโทรหาแล้วบอกว่าการเจรจาความร่วมมือกับคุณหมอรษิกาเสร็จสิ้นแล้ว ดูท่าแล้วทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นเชียวนะ”

จักรภพพยายามเรียกร้องความดีความชอบจากเลอศิลป์ทางอ้อม

เมื่อพูดถึงรษิกา เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของเธอ ซึ่งทำให้ความเศร้าหมองปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ตลอดเวลานี้ ฉันมีหน้าที่ติดต่อประสานงานกับผู้จำหน่ายสมุนไพรจากเมืองธนาคิม สำหรับรษิกาแล้ว เธอคงจะไม่บอกให้เลอศิลป์รู้เรื่องนี้เองแน่