หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 438

เมื่อรษิกากลับมาจากบ้านตระกูลคชาเรศ อชิและเบนนี่ก็กำลังรอเธออยู่ในบ้านแล้ว

ในคืนนั้นเด็กชายทั้งสองไม่รอต้อนรับรษิกาที่ประตู พวกเขากลับนั่งอยู่บนโซฟาและดูไร้ชีวิตชีวา แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของพวกเขา

รษิกามองลิสาด้วยท่าทางสับสน

ลิสายักไหล่อย่างเสียไม่ได้ “พวกเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่ฉันไปรับมาจากโรงเรียน”

อชิกับเบนนี่กำลังเล่นกับไอรดาอย่างมีความสุข แต่ทันใดนั้นทั้งสามคนก็ซึมทันทีเมื่อเห็นลิสาเดินมาหาพวกเขา

ระหว่างเดินทางกลับบ้าน อชิกับเบนนี่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจ จนถึงตอนนี้ก็ยังดูเหี่ยวเฉาไม่มีชีวิตชีวา

ก่อนหน้านี้รษิการู้สึกดีใจมากและตั้งตารอการได้เข้าร่วมการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ของตระกูลดำรงกุล แต่พอเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่หดหู่ของเด็กชายทั้งสอง ความลิงโลดในใจของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลอย่างรวดเร็ว

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าลูก? พวกลูกๆ ทะเลาะกับเพื่อนเหรอ?” รษิกาถามอย่างนุ่มนวลโดยนั่งถัดจากอชิและเบนนี่

เพียงพวกเขาได้ยินเสียงของแม่ เด็กชายสองคนก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าเล็กๆ ของพวกเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

รษิการู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก "เป็นอะไรไป? ลูกอยากเล่าให้แม่ฟังไหม?”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เบนนี่ก็เริ่มพูดเบาๆ “แม่ครับ ทำไมวันนี้แม่ไม่มารับเรา?”

ขณะที่อชิมองแล้วเม้มปาก

รษิกาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก “แม่… ก็วันนี้แม่มีธุระที่ต้องไปทำ มีคนมาช่วยแก้ปัญหาให้กับสถาบันวิจัย แม่ก็ต้องไปพบเพื่อขอบคุณพวกเขา”

หลังจากนั้น เธอจึงถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจว่า “ที่ลูกสองคนไม่พอใจเป็นเพราะแม่ไม่ไปรับลูกเหรอ?”

เด็กชายทั้งสองพยักหน้าเป็นคำตอบ

รษิกาไม่ค่อยได้ไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล แต่พอเธอไปส่งในเช้าวันนั้นทั้งสองคนเลยคิดว่าแม่จะมารับพวกเขากลับบ้านด้วย

ไอรดาก็คิดแบบเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ ไอรดาจึงรู้สึกตื่นเต้นมากมาตลอดทั้งวัน