หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 441

เช้าวันต่อมา รษิกายังคงหลับสนิทเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"แม่ครับ!" เสียงเล็กๆ ของเบนนี่ ดังมาจากนอกห้องนอนของรษิกา “แม่ครับตื่นได้แล้ว!”

เสียงดังกล่าวทำให้รษิกาตื่นขึ้น เธอรีบลุกขึ้นนั่ง เพราะคิดว่าที่เด็กๆ เรียกเธอเพราะมีเรื่องเกิดขึ้น เธอจึงรีบไปเปิดประตูโดยไม่รีรอ

พอเปิดประตู อชิและเบนนี่ก็ทักทายด้วยท่าทางไร้เดียงสา พวกเขาเงยหน้ามองรษิกาด้วยสายตาแบบออดอ้อนแล้วพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ วันนี้แม่จะไปส่งเราที่โรงเรียนไหม?”

สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ตอนนี้รษิกาตื่นเต็มที่แล้ว

พอได้ยินคำถามของลูกชายทั้งสอง รษิกาก็นึกไปถึงสีหน้าผิดหวังของพวกเขาเมื่อคืน

หลังจากลังเลอยู่สองสามวินาที ในที่สุดรษิกาก็ตอบตกลง “พวกลูกๆ ไปกินข้าวเช้ากันก่อนนะ เดี๋ยวแม่ตามลงไป พอกินข้าวเช้าอิ่มแล้ว แม่จะพาส่งไปที่โรงเรียน”

อชิและเบนนี่ตาเป็นประกาย ก่อนจะพยักหน้าอย่างเชื่อฟังแล้วก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที

หลังจากอาบน้ำเสร็จรษิกาก็เปลี่ยนชุด เมื่อเธอลงไปข้างล่างเด็กชายสองคนกำลังรอเธออยู่ที่โต๊ะอย่างใจจดใจจ่อ

ในช่วงอาหารเช้า เด็กชายทั้งสองทำตัวอบอุ่นกว่าปกติ พวกเขาตักอาหารใส่จานของรษิกาเรื่อยๆ

เมื่อรู้ถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความสุขของอชิและเบนนี่ รษิการู้สึกโกรธตัวเองอยู่เล็กน้อยในใจ แต่เธอไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เลอศิลป์พูดกับเธอเมื่อวันก่อนรษิกาก็อดเห็นด้วยกับเขาไม่ได้

อชิและเบนนี่ก็เป็นเด็กธรรมดาๆ ทั่วไป แต่ทันทีที่พวกเขาเริ่มออดอ้อน รษิกาก็พบว่าตัวเองทำตามไปเสียทุกอย่างที่พวกเขาร้องขอ และยิ่งกว่านั้นคือเธอยอมให้กับคนที่อารมณ์ไม่มั่นคงอย่างไอรดามากกว่าเด็กชายทั้งสองด้วยซ้ำ