หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 447

รษิกาไม่รู้อะไรเลยว่าชายสองคนนี้คิดอะไรอยู่

ระหว่างขับรถไปร้านอาหาร เธอถามรณภพย่างร่าเริงว่า “ทำไมวันนี้คุณถึงตัดสินใจชวนฉันออกไปทานอาหารกลางวันเหรอ? และคุณเพิ่งกลับมาจากเมืองธนาคิมไม่ใช่หรือไง?”

รณภพพยักหน้าอย่างเฉยเมย “ผมเพิ่งกลับมาเมื่อคืนนี้ ผมขึ้นเครื่องหลังจากไปส่งคุณลักษณ์แล้ว กว่าจะลงเครื่องก็ตอนเที่ยงคืนแล้ว”

เมื่อนึกถึงตอนที่เขาส่งข้อความถึงเธอ รษิกาเดาว่าเขาส่งข้อความหาเธอทันทีที่จากลงจากเครื่องบิน

ฉันคิดว่าเขาต้องมีเรื่องสำคัญอะไรจะบอกฉันแน่เลย

"คุณลักษณ์ฝากความห่วงใยมาให้และยังถามว่าอีกว่าสถาบันวิจัยแก้ปัญหาได้หรือยัง?” รณภพพูด

รษิกายิ้มกว้างขึ้นเมื่อเธอได้ยินว่าลักษณ์จำเธอได้ “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณและคุณลักษณ์ในคืนนั้น ตอนแรกบริษัทสมุนไพรพวกนั้นลังเล แต่พวกเขาเกรงใจคุณลักษณ์ ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงทันทีหลังจากที่คุณลักษณ์พูดไม่กี่คำ”

รณภพเอียงคอเล็กน้อย “ผมดีใจที่ได้ยินว่าเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว ผมแค่เป็นห่วงว่า ต่อไปคุณศศิตาจะสร้างปัญหาให้คุณอีก”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอช่างไม่ยุติธรรมเป็นอย่างมาก

เขาก็พอจะเดาเหตุผลที่ศศิตามุ่งเป้าไปที่รษิกาได้ คงเป็นเพราะที่รษิกาทิ้งเลอศิลป์และหนีไปโดยไม่พูดอะไรสักคำและในปัจจุบันเธอก็กลับมาใกล้ชิดกับเลอศิลป์อีก

ถึงกระนั้นตามความเห็นของเขา รษิกาถือเป็นผู้เสียหาย นอกจากนี้ เธอไม่ใช่คนที่ต้องการติดต่อกับผู้ชายคนนั้นมากนัก

แทนที่จะมาเสียเวลากับรษิกาเขากลับรู้สึกว่าที่ศศิตาควรทำคือควรจับตาดูเลอศิลป์ อย่างใกล้ชิดเสียมากกว่า

เป็นเรื่องจริง โดยเฉพาะตอนนี้ที่ฉันได้รับโอกาสที่หายากที่จะเข้าร่วมการให้คำปรึกษาทางการแพทย์กับตระกูลดำรงกุล อีกทั้งฉันยังต้องแข่งขันเพื่อหาโอกาสที่จะร่วมมือกับพวกเขาให้ได้ ถ้าฉันเสียโอกาสนี้ไปเพราะการแทรกแซงของเธอ ฉันก็ไม่รู้จริงๆ ว่าฉันควรทำยังไง