หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 45

เมื่อรู้ว่าเมธินีไปช่วยเธอรับเด็กๆ ทั้งสองวันติดต่อกันแล้ว รษิกาก็คิดว่าเธอจะไปรับพวกเขาเองในวันนั้น เธอจึงไปที่บ้านตระกูลคชาเรศในช่วงบ่ายหลังจากเสร็จงานในตอนเช้า

หลังจากที่เธอมาถึง เธอก็ตรวจอัครพลเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีภาวะแทรกซ้อนใดๆ ก่อนที่จะทำการรักษาต่อไปด้วยการฝังเข็ม

ระหว่างรอเวลาเอาเข็มออก จักรภพก็เดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ “คุณหมอรษิกาครับ นี่คือสัญญาที่ผมเตรียมไว้ หากคุณพอใจกับเงื่อนไขแล้ว คุณก็เซ็นได้เลยนะครับ”

รษิกาไม่แปลกใจ เพราะนั่นคือสิ่งที่พวกเขาคุยกันไว้เมื่อคืนก่อน หลังจากดูรายละเอียดในเอกสารแล้ว เธอก็เซ็นชื่อไว้ที่ตรงท้ายเอกสาร

เมื่อเซ็นสัญญาแล้ว ท่าทีของจักรภพที่มีต่อเธอก็เริ่มอบอุ่นผ่อนคลายขึ้นมาก “จากนี้ไปเราถือเป็นหุ้นส่วนกันแล้วนะครับ แต่ยังไงเราก็ยังต้องการความช่วยเหลือจากคุณเรื่องอาการป่วยของคุณปู่อยู่”

รษิกาพยักหน้ารับทราบ “เรื่องนั้นฉันยินดีช่วยอยู่แล้วค่ะ”

หลังจากคุยกันสั้นๆ รษิกาก็เหลือบดูเวลาและดึงเข็มออกจากร่างกายของอัครพล

แม้ว่าเธอพยายามรีบเต็มที่แล้ว แต่กว่าจะเก็บข้าวของเสร็จโรงเรียนของเด็กๆ ก็เลิกแล้ว

รษิการีบขับรถไปรับพวกเขาด้วยความรีบร้อน

ระหว่างทาง เธอสงสัยว่าพวกเด็กๆ จะกังวลไหมเพราะเธอไม่ได้บอกพวกเขาไว้ว่าเธอจะมาสาย

เมื่อเธอมาถึง นักเรียนทุกคนก็กลับไปกันหมดแล้ว ทิ้งไว้เพียงโรงเรียนอนุบาลที่ว่างเปล่า

เมื่อเดินสำรวจดูรอบๆ รษิกาก็เห็นเด็กชายสองคนนั่งอยู่บนม้านั่งเล็กๆ ในสนาม แต่ไม่มีวี่แววของคุณครูเลย

นั้นทำให้เธอรีบไปหาพวกเขาด้วยความกระวนกระวายใจ

"แม่ครับ!" เด็กแฝดรีบวิ่งมาทางเธอทันทีที่เห็นเธอ

เธอคุกเข่าลงก่อนจะลูบใบหน้าของพวกเขา "แม่ขอโทษนะคะ แม่ยุ่งมากจนลืมดูเวลาเลย”

เมื่อรู้ตัวว่ารษิกากำลังมองเธออยู่ ริมฝีปากของไอรดาก็โค้งขึ้นด้วยความยินดีขณะที่เธอพยายามทักทายก่อน

แต่วินาทีต่อมารษิกาก็มองไปทางอื่น ทำให้รอยยิ้มของไอรดาจางหายไปขณะที่เธอจ้องมองพวกเขาอย่างเศร้าสร้อย

เห็นได้ชัดว่ารษิกาจำฉันได้แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจฉัน

“แม่ครับ แม่เป็นอะไรไป? แม่เหนื่อยจากการทำงานเหรอครับ?”

อชิเขย่ามือรษิกาเมื่อเห็นว่าเธอดูใจลอย

รษิกาได้สติจึงตอบพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เลยจ้ะ”

เบนนี่จับมือเธออย่างมีความสุขและพูดออกมาว่า “ถ้างั้น เรากลับบ้านกันเถอะครับ!”