หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 451

โชคดีที่อชิและเบนนี่ความโศกเศร้าอยู่ไม่นาน

พวกเขารู้ว่ารษิกาจะไม่พอใจหากพวกเขาอารมณ์เสีย

หลังจากรู้สึกผิดหวังแทนไอรดาไม่กี่วินาที หนุ่มๆ ก็เริ่มยิ้มอีกครั้งและอ้าแขนรับรษิกา

รษิกาสลัดความคิดของเธอทิ้งไปและยิ้มแย้มแจ่มใส เธอจึงอุ้มเด็กๆ เข้าไปในรถทีละคน และให้ลิสานั่งกับพวกเด็กๆ ที่เบาะหลัง

“แม่ครับ ทำไมแม่ไม่บอกเราก่อนล่ะครับว่าแม่จะมารับเรา?” เบนนี่ถามอย่างระแวดระวัง

ขณะที่สตาร์ทรถ รษิกานึกถึงการกระทำลับๆ ล่อๆ ของเธอก่อนหน้านี้ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเบนนี่ “อืม บังเอิญเพิ่งนึกได้กะทันหันน่ะลูก”

เบนนี่เอียงคอด้วยความสับสน “วันนี้แม่งานไม่ยุ่งเหรอครับ?”

“วันนี้แม่ทำงานเสร็จเร็ว เลยตัดสินใจมารับพวกลูก” รษิกาพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด เพื่อไม่ให้หนุ่มๆ สงสัยเธอ

ขณะที่เธอพูด อชิตอบด้วยเสียงเล็กๆ ว่า “แม่เป็นคนโกหก”

รษิกาอึ้งเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เบนนี่มองอชิด้วยความสับสน สงสัยเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น

“แม่อยู่ที่นี่มาตั้งนานแล้วใช่ไหมครับ?” อชิมองหน้ารษิกาที่สะท้อนอยู่ในกระจกมองหลังอย่างเคร่งเครียด

รษิกาไม่คิดเลยว่าอชิจะสังเกตเห็นและเธอต้องการปฏิเสธ “แม่เพิ่งมาถึงก็มาเจอลูกเลย”

แต่ทว่าอชิเมินคำอธิบายของเธอและพูดว่า “ถ้าแม่จะมารับเรา แม่ต้องบอกคุณลิสาว่าไม่ต้องมา แต่คุณลิสาก็มาและแม่ก็มาสาย แต่แม่บอกว่าวันนี้แม่เลิกงานเร็ว แม่ต้องปิดบังอะไรอยู่แน่ๆ !”

นอกจากนี้เมื่อตอนนี้เลอศิลป์มารับไอรดา อชิก็ได้ยินเสียงเธอกำลังเรียกหารษิกา

ในเวลานั้น เขาคิดว่าไอรดาเรียกรษิกาเพียงเพราะเธอคิดถึงรษิกามากเกินไป