หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 473

ดนัยรออยู่พักหนึ่งแต่รษิกาก็ไม่อ่อนข้อเลย นั่นทำให้เขาไม่มีทางเลือก เขาอับอายมากจนหน้าแดงไปหมด “ผมทำอะไรแย่ๆ แบบนั้นลงไปเพียงเพราะผมกังวลและอยากรักษาเด็กคนนั้นให้เร็วที่สุด ผมเจตนาดีนะ”

ทุกคนในที่นั่นต่างก็ขมวดคิ้วอย่างพร้อมเพรียงกันเมื่อได้ยินที่เขาพูด

รอยยิ้มของรษิกาค่อยๆ เลือนหายไป และความไม่พอใจก็เพิ่มขึ้นด้วย

ในตอนนั้นเอง เสียงของเด็กหญิงคนหนึ่งก็ทำลายความเงียบและความตึงเครียดนั้นลง

“ทั้งหมดเป็นความผิดคุณ! คุณดึงตัวเลิศแบบนั้นและทำให้โจ้กลัว” เด็กหญิงตัวน้อยคนนั้นตำหนิอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่ชี้ดนัย

เธอเป็นเด็กที่อายุมากที่สุดและมักจะเป็นคนดูแลเด็กๆ ทุกคน จะพูดอีกอย่างก็คือ เธอเป็นพี่สาวคนโตของทุกๆ คน และสิ่งที่เธอต้องการในนาทีนี้คือการให้เด็กๆ ได้รับความยุติธรรม

ดนัยเบิกตาโพลง เขาโมโหมากที่ได้ยินเด็กคนนั้นพูด

ถ้าไม่มีใครอยู่ เขาคงทุบตีเด็กคนนั้นและสั่งสอนมารยาทให้เธอ ณ เดี๋ยวนั้นเลย

“คุณหมอดนัย ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคุณเป็นคนเก่งและประสบความสำเร็จมามาก แต่ความผิดพลาดมันเกิดขึ้นได้ คุณทำผิดและก็ควรจะเอ่ยคำขอโทษนะครับ” เจตนินกล่าวขณะขมวดคิ้วใส่ดนัย เจตนินไม่อยากให้เสียเวลาไปกับเรื่องนี้มากนัก

คำพูดของเจตนินทำให้ดนัยตัวแข็งทื่อ ด้วยอิทธิพลที่ตระกูลดำรงกุลมี แพทย์อย่างเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฝืนยิ้มอย่างน่าเกลียดและหันไปหารษิกา “เมื่อครู่ผมหุนหันพลันแล่นมากไป คุณหมอรษิกา ผมละเลยและไม่ได้พิจารณาถึงสภาพที่อ่อนแอของเด็กก่อน แต่ได้โปรดเชื่อเถอะว่าการกระทำของผมมาจากความกังวลเท่านั้น และโปรดให้อภัยผมด้วยสำหรับเรื่องนี้”

รษิกามองออกว่าเขาไม่เต็มใจเอ่ยขอโทษ แต่เธอก็ไม่สนใจ เธอได้แต่ยิ้มให้ดนัยและพูดว่า “ฉันเชื่อว่าคุณเจตนาดีค่ะ และฉันเข้าใจว่าคุณตกที่นั่งลำบาก จุดฝังเข็มที่คุณจะฝังนั้นเป็นที่รู้กันว่ามันคือจุดเดียวที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด ดังนั้นฉันจึงแน่ใจว่าคนอื่นก็คงทำเหมือนกันถ้าพวกเขาเป็นคุณ แต่ฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องขอโทษหรอกค่ะ พวกเขาต่างหากที่คุณควรจะขอโทษ”

หลังจากพูดแล้ว รษิกาก็เบี่ยงตัวไปข้างๆ เผยให้เห็นเด็กๆ ที่ยืนอยู่ข้างเตียง