หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 481

เจตนินยอมอ่อนข้อแล้วสั่งว่า “บอกให้พวกเขาเอาของเข้ามาได้”

พนักงานทำตามที่เขาสั่ง และหันหลังเดินออกไป

หลังจากนั้นเจตนินก็ออกไปตรวจเช็คของ โดยก่อนที่จะออกไปเขาก็เรียกรษิกากับรณภพให้ทั้งสองออกไปกับเขา

ในไม่ช้า รถบรรทุกส่งสินค้าก็ขับเข้ามาในบริเวณดังกล่าว และตามมาด้วยรถพยาบาลสามคัน

ราเมศกระโดดลงจากรถบรรทุก และทักทายทั้งสามด้วยความเคารพ

เจตนินและรณภพเพิ่งพบกับราเมศเป็นครั้งแรก แต่เห็นได้ชัดว่ารษิการู้จักราเมศมาก่อนแล้ว พวกเขาเหลือบมองรษิกาและทำท่าบอกให้เธอพูดแทนพวกเขา

รษิกาเข้าใจที่ทั้งสองกำลังจะสื่อพร้อมกับพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับราเมศแล้วถามว่า “

คุณราเมศ ของพวกนี้มันคืออะไรกันคะ...?”

ราเมศยิ้มและตอบว่า “เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ คุณจักรภพบอกว่าเด็กๆ ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าน่าสงสารมาก และเมื่อรู้ว่าตระกูลดำรงกุลมาให้คำปรึกษาฟรีอยู่ที่นี่ เขาจึงให้ผมมาบริจาคสิ่งของเครื่องใช้ให้กับเด็กๆ ของเหล่านี้ไม่มีค่าอะไรมากนักหรอกครับ มีแต่เสื้อผ้า เครื่องนอนและของใช้อื่นๆ ที่จริงแล้วพวกเราควรบริจาคเวชภัณฑ์ด้วย แต่คุณจักรภพบอกว่าตระกูลดำรงกุลไม่ได้ขาดแคลนเวชภัณฑ์ เขาจึงตัดสินใจส่งของใช้ในชีวิตประจำวันมาแทน”

เจตนินพยักหน้าตอบรับและขอให้ผู้อำนวยการสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าตรวจสอบ

ของบริจาคตระกูลดำรงกุลเน้นให้คำปรึกษาทางการแพทย์ฟรีแก่เด็กๆ เพราะเหตุนี้จึงไม่ได้นึกถึงของใช้ที่จำเป็นในชีวิตประจำวันพวกนี้

รษิกาหันไปมองที่รถพยาบาลสามคันที่ตามมาด้านหลังรถบรรทุก “แล้วรถพยาบาลข้างหลังนี้ล่ะคะ?”

ราเมศอธิบาย “รถพยาบาลทั้งหมดนี้มาจากโรงพยาบาลเอกชนของตระกูลคชาเรศ คุณจักรภพบอกว่าสิ่งอำนวยความสะดวกที่นี่อาจไม่เพียงพอ หากจำเป็น ก็สามารถส่งเด็กๆ ไปที่โรงพยาบาลของตระกูลคชาเรศได้ทันที โดยจะไม่คิดค่าใข้จ่ายในการรักษาใดๆ”

ทั้งสามพยักหน้าพร้อมกัน แต่อันที่จริงแล้วภายใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวล

เจตนินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของรษิกา เว้นเสียแต่เรื่องที่อัครพลชื่นชมเธออย่างมาก ทำให้สิ่งที่จักรภพทำนั้น กระตุ้นให้เขาอดสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรษิกาไม่ได้

แม้ว่ารณภพจะรู้เกี่ยวกับอดีตของรษิกาเป็นอย่างดี แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่จักรภพทำให้เธอเห็น เขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเช่นกัน