หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 480

หลังจากการปรับความเข้าใจกันระหว่างดนัยกับรษิกา มื้ออาหารนั้นก็ถือว่าเป็นมื้อที่เต็มไปด้วยความรื่นเริง

เมื่อรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว คณะแพทย์ก็แยกย้ายกันไปตามห้องตรวจของตนแล้วเดินกลับไปด้วยกัน เด็กๆ เดินตามหลังอย่างเชื่อฟัง แพทย์หลายคนได้สร้างสายสัมพันธ์ที่เป็นมิตรกับเด็กแล้ว

เด็กๆ รุมล้อมรษิกา ทำให้เจตนินและคนอื่นๆ รู้สึกลำบากใจที่จะเดินไปด้วย

พวกเขามาถึงทางเข้าห้องตรวจด้วยความยากลำบาก และขนมในกระเป๋าของรษิกาก็เกือบหมดแล้ว

เมื่อพวกเขาเข้ามา ดนัยยังพอมีขนมเหลืออยู่ ดังนั้น เขาจึงดูเป็นที่นิยมมากกว่ารษิกา เด็กๆ รุมล้อมดนัยด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าพวกเขาจะลืมเรื่องที่ไม่น่ายินดีเมื่อเช้าไปแล้ว

รษิการู้สึกอบอุ่นใจที่ได้เห็นเด็กๆ ค่อยๆ ชื่นชอบดนัยมากขึ้น

เธอรู้จักเด็กดี พวกเขาไม่ใช่คนที่มีความแค้นฝังใจ ไม่ว่าใครจะทำอะไรกับพวกเขา ตราบใดที่มีคนปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างจริงใจ พวกเขาก็จะตอบสนองด้วยความรักอย่างแท้จริง

เด็กพวกนี้ก็เช่นกัน

เมื่อดนัยแจกขนมจนเกือบหมด รษิกาก็ปรบมือและบอกให้เด็กๆ กลับมาเข้าแถว “เด็กๆ จ๋า ถึงเวลาที่พวกหนูจะได้รับการรักษาแล้ว”

โชคดีที่ตอนนี้เด็กๆ ในห้องตรวจไว้วางใจพวกเขาอย่างสมบูรณ์ และพวกเขาก็เชื่อฟังแม้ว่าจะไม่ได้ติดสินบนด้วยขนมก็ตาม เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของรษิกา เด็กๆ ก็ไปเข้าแถวเกือบจะทันทีและรออย่างเงียบๆ

ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนมองดูเด็กๆ และสบตากันด้วยรอยยิ้ม จากนั้นพวกเขาก็เริ่มวินิจฉัยและรักษาเด็กน้อย

ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูห้องตรวจอย่างระแวดระวัง

ทุกคนมองไปยังทิศทางของเสียง

“คุณเจตนินครับ มีอุปกรณ์ต่างๆ ชุดหนึ่งถูกส่งไปที่หน้าประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และเราได้รับแจ้งว่ามันส่งมาให้เราครับ” พนักงานยืนอยู่ที่ประตูเพื่อรอคำแนะนำของเจตนิน