หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 479

ดนัยมองเธอด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดออกมาจริงๆ

แม้เขาจะรู้สึกว่าเมื่อครู่นี้เขาล้ำเส้นเกินไป ถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่รับมือสถานการณ์ได้อย่างนิ่งสงบแบบที่รษิกาทำแน่ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ถือสาจริงๆ

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้างุนงงของเขา รษิกาก็อธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันอยู่ในวงการนี้มาหลายปีแล้ว และฉันได้พบกับผู้คนนับไม่ถ้วนที่สงสัยในตัวฉัน และบางคนก็แสดงท่าทีแย่ๆ กับฉันด้วยซ้ำ ดังนั้น ฉันไม่หงุดหงิดใจหรอกค่ะที่คุณสงสัยในทักษะทางการแพทย์ของฉัน แต่สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดคือเมื่อเห็นว่าคุณใจร้อนกับเด็กๆ มากแค่ไหน แต่คุณได้ขอโทษแล้ว เราอย่าจมอยู่กับอดีตอีกต่อไปเลยค่ะ ฉันเชื่อว่าแพทย์แผนโบราณทุกคนมีคุณธรรม และฉันยังเชื่อว่าตระกูลดำรุงกุลจะเลือกแพทย์ที่ดีที่สุดเพื่อทำภารกิจนี้แน่นอน”

สายตาที่ผู้คนมองรษิกาเปลี่ยนไปเป็นมิตรกับเธอมากขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

สิ่งที่รษิกาพูดนั้นคือสิ่งที่พวกเขาคิด พวกเขาเองก็เชื่อว่าแพทย์แผนโบราณทุกคนไว้ใจได้และมีคุณธรรม

แม้แต่แพทย์ก็เคยทำผิดพลาด แต่ตราบใดที่พวกเขาปฏิบัติต่อผู้ป่วยอย่างจริงใจ พวกเขาสมควรได้รับตำแหน่งทางวิชาชีพ

นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครกล้าถามถึงสถานะของดนัยแม้ว่าเขาจะหยิ่งผยองมาหลายปีแล้วก็ตาม

ดนัยเงียบไปครู่หนึ่งและในที่สุดก็ตอบด้วยการพยักหน้า “ผมชินกับการถูกวางตัวไว้อย่างสูงส่งจนมองไม่เห็นภาพรวม ผมขอโทษด้วยนะคุณหมอรษิกา โปรดยกโทษกับพฤติกรรมของผมก่อนหน้านี้ ผมหวังว่าเราจะสามารถโต้ตอบและรู้จักกันได้ดีขึ้น”

รษิกายิ้มและตอบกลับไปว่า “ได้สิคะ”

“แต่คุณหมอดนัยคะ ช่วงบ่ายนี้อย่าทำให้เด็กๆ กลัวอีกเลยนะคะ พวกเขาคงรับไม่ไหว” เธอเสริม

ดนัยหน้าแดงด้วยความอาย เขาพยักหน้าตอบ “ผมใจร้อนมากไปเมื่อเช้านี้ ขอบคุณที่คุณช่วยห้ามผม ไม่งั้นผมก็ไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเด็กๆ ยังไง”