หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 483

เจตนินยังมีธุระอย่างอื่นที่ต้องทำ ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่นี่ต่อและบอกลาทั้งสองคน

ทั้งรณภพและรษิกาจึงออกจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าไป

รณภพมองรษิกาและยิ้ม “แล้วคุณคิดยังไงกับการมาให้คำปรึกษาทางการแพทย์ในวันนี้? ถ้าดูจากปฏิกิริยาของคุณเจตนินวันนี้ คุณน่าจะบรรลุวัตถุประสงค์ของคุณแล้วนะ”

ตอนนั้นเองที่รษิกานึกขึ้นได้

เธอมัวแต่สนใจกับการรักษาเด็กๆ จนลืมว่าเธอไปที่นั่นเพื่อขอรับการสนับสนุนจากตระกูลดำรงกุล

สำหรับเธอแล้ว เด็กๆ มีความสำคัญมากกว่า

สุดท้ายแล้วรษิกาก็ได้ช่วยเด็กๆ และเอาชนะใจเจตนินในเวลาเดียวกัน

พฤติกรรมของเขาที่กระทำต่อเธอก่อนหน้านี้เป็นเครื่องพิสูจน์ความสำเร็จของเธอ

ดวงตาของรษิกาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เธอหันไปขอบคุณรณภพ “ขอบคุณที่มาช่วยฉันในวันนี้นะ รณภพ”

รณภพเลิกคิ้วและพูดว่า “ผมไม่เห็นนึกออกเลยว่าช่วยอะไรคุณไว้”

จากนั้นรษิกาก็เริ่มอธิบายถึงความช่วยเหลือของเขา “ในตอนเช้า คุณต้องเล่าเรื่องดีๆ มากมายเกี่ยวกับฉันให้คุณเจตนินฟัง เมื่อมีคุณอยู่ใกล้ๆ ฉันก็ไม่ประหม่าอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อคุณหมอดนัยทำให้การทำงานของฉันมีอุปสรรค คุณก็ยืนหยัดอยู่ข้างฉันตลอด”

รณภพเห็นรษิกาพรรณนาถึงความช่วยเหลือจากเขาจนดูเกินจริง รณภพก็ห้ามเธอไว้และพูดว่า “ผมแค่บอกคุณเจตนินว่าคุณเป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์หาญชัยก็แค่นั้น ที่เหลือนั่นไม่ได้ทำให้เจตนินเห็นทักษะทางการแพทย์ของคุณเลย ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก”

รษิกาเม้มปากแล้วยิ้ม

รณภพรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่จึงเอื้อมมือไปแตะแขนของเธอ “เราทำทุกวิถีทางแล้ว ที่เหลือก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม เด็กพวกนั้นน่าสงสารจริงๆ ผมหวังว่าพระเจ้าจะเมตตาพวกเขาและให้โอกาสพวกเขาได้ต่อสู้บ้าง”

รษิกาพยักหน้าเห็นด้วย แต่เธอยังคงรู้สึกว่าหมดหนทาง

ถ้าแค่ทักษะทางการแพทย์ของฉันดีขึ้น พวกเราอาจไม่ต้องส่งเด็กจำนวนมากไปโรงพยาบาลในวันนี้

ถ้าเพียงแต่ฉันได้ศึกษาการแพทย์แผนโบราณให้มากขึ้น ฉันก็อาจจะรักษาโรคต่างๆ ให้กับเด็กๆ ได้มากขึ้น...

“อย่าคิดมากไปเลย ตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้ว ทั้งอชิและเบนนี่ยังรอคุณอยู่นะ” รณภพพูดปลอบใจรษิกา

นั่นคือตอนที่รษิกากลับมาจากห้วงความคิด เธอจึงบอกลารณภพและแยกทางกัน