หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 499

เมื่อรษิกามาถึงโรงเรียนกับเด็กชายทั้งสอง ครูพิมพ์รภาก็มารอพวกเขาที่ประตูแล้ว เธอยิ้มและทักทายพวกเขา

“สวัสดีค่ะคุณรษิกา ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!” ครูพิมพ์รภาพูด

รษิกายิ้มอย่างสุภาพและตอบว่า “ช่วงนี้ฉันยุ่งกับงานมากเลย แล้วอชิกับเบนนี่ดื้อหรือก่อปัญหาอะไรให้คุณหรือเปล่าคะ?”

รษิกาสงสัยว่าเด็กชายทั้งสองอาจทำอะไรผิดมาจากที่โรงเรียน ทำให้พวกเขามีพฤติกรรมผิดแปลกไปในตอนเช้านี้

ครูพิมพ์รภาประหลาดใจ เธอส่ายหัวและพูดว่า “ไม่เลยค่ะ! อชิกับเบนนี่เป็นเด็กดีมาก บางครั้งพวกเขาก็ช่วยฉันดูแลเด็กคนอื่นๆ ด้วยค่ะ ฉันต้องขอบคุณที่คุณเลี้ยงดูลูกเป็นคนเก่งขนาดนี้มากกว่าค่ะ!”

รษิกาก้มหน้ามองเด็กชายทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ พวกเขาก็มองเธอกลับมาด้วยสายตาอันไร้เดียงสา ซึ่งทำให้เธองงงวย

เมื่อเธอเห็นว่าพวกเขาจะไม่บอกความลับที่ปิดเอาไว้ เธอจึงยอมแพ้และมองไปทางอื่น

“คุณรษิกา!”

เสียงไพเราะของเด็กน้อยดังมาจากด้านหลังรษิกา

รษิกาหันไปดูและเห็นไอรดากำลังวิ่งเข้ามาหาเธออย่างเร็วที่สุดเท่าที่ขาเล็กๆ ของเธอจะทำได้ ใบหน้าเล็กๆ แก้มป่องๆ ของเธอแดงก่ำจากการออกแรงวิ่ง เด็กหญิงตัวน้อยสวมชุดที่น่ารักและมีผมหยิกอยู่เต็มหัว

รษิกาตะลึงทันทีที่เห็นผมหยิกของไอรดา เธอโน้มตัวลงและถามอย่างสงสัยว่า “ ไอวี่ เกิดอะไรขึ้นกับผมของหนูคะ?”

เธอจำได้ว่าไอรดาเป็นคนผมตรงและสงสัยว่าให้เป็นคนทำผมให้เธอ

ไอรดาดึงผมของตัวเองและพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “คุณย่าค่ะ! คุณย่าบอกว่าเจ้าหญิงทุกคนมีผมหยิกค่ะ!”