หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 501

รษิการีบปฏิเสธไปทันที “ฉันว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว เราแค่รู้จักกันและไม่ได้สนิทขนาดนั้น”

คณาภรณ์เลิกคิ้วขึ้นและตัดสินใจลองถามแบบเสี่ยงดวง “ถ้าเป็นอย่างงั้น เรามาสลับกลุ่มในบทละครกันไหม?” เธอถามโดยที่ในใจก็หวังว่ารษิกาจะตอบตกลงและเธอจะได้เล่นคู่กับเลอศิลป์แทน

แม้เธอหวังจะได้คบกับเลอศิลป์ ต่อให้เธอล้มเหลว เธอก็ยังคงดีใจที่มีชายร่างใหญ่อย่างเลอศิลป์ได้มาเป็นเจ้าชายของเธอในบทละคร

รษิกาตื่นเต้นกับข้อเสนอของคณาภรณ์ แต่พอนึกถึงคำพูดของจรูญ เธอก็เกิดความสงสัย “เรายังเปลี่ยนกลุ่มได้อยู่เหรอคะ?” เธอถามพร้อมกับสายตาไม่มั่นใจ

คณาภรณ์พอเดาได้ว่ารษิกานั้นเห็นด้วย เธอจึงพยักหน้าอย่างตื่นเต้นและบอกว่า “ตราบใดที่พวกเราทั้งคู่ยังตกลงกันได้ ฉันก็คิดว่าเปลี่ยนได้นะ สิ่งที่เราต้องทำก็คือไปแจ้งคุณครูพิมพ์รภาเกี่ยวกับการตัดสินใจของพวกเรา”

รษิการู้สึกมีความหวังและพยักหน้าตอบตกลง

จรูญไม่สามารถตอบรับคำขอของเธอที่จะเปลี่ยนกลุ่มในก่อนหน้านี้เพราะเขาเกรงว่าจะมีปัญหาในการสื่อสารเรื่องเปลี่ยนแปลงกับผู้ปกครองท่านอื่น อย่างไรก็ตาม ในเมื่อคณาภรณ์เป็นคนเริ่มอยากจะเปลี่ยนกลุ่มและพวกเขาทั้งคู่ก็ตกลง เธอคิดว่าทั้งจรูญและครูพิมพ์รภาคงจะไม่มีเหตุผลที่ต้องมาปฏิเสธเธอ

หลังจากตอบตกลงกับคณาภรณ์แล้ว หญิงทั้งสองก็กลับไปที่นั่งของตัวเอง พวกเขาคิดว่าจะแจ้งครูพิมพ์รภาเกี่ยวกับข้อตกลงของพวกเขาหลังจากนี้

อชิกับเบนนี่พารษิกาไปนั่งที่ของพวกเขาและเธอก็อ้าปากค้างเมื่อเธอเห็นว่าที่นั่งอยู่ตรงไหน

เธอไม่นึกเลยว่าที่นั่งของเด็กชายทั้งสองอยู่ถัดจากไอรดา

นั่นก็หมายความว่าเธอต้องนั่งข้างเลอศิลป์!

“แม่ครับ…” เด็กชายทั้งสองค่อยๆ สะกิดเธอเมื่อพวกเขาเห็นเธองุนงงและยืนอยู่กับที่โดยไม่มีท่าทีจะนั่งลงเลย

รษิกาหลุดจากความตกตะลึง ก่อนจะฝืนยิ้มให้เด็กชายทั้งสองและนั่งลงอย่างเชื่องช้า ร่างกายเธอเกร็งไปทั้งตัว

“ผมเห็นว่าคุณรษิกาเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนจริงๆ ไม่หยักจะรู้ว่าคุณสนิทสนมกับผู้ปกครองคนอื่นด้วย…” เลอศิลป์พูดเหน็บแนม