หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 503

พอเห็นไอรดาร้องไห้และเลอศิลป์ออกไปอย่างกะทันหัน รษิกากำหมัดแน่นจนเล็บเข้าไปในฝ่ามือ

“คุณรษิกา…” แม้แต่ครูพิมพ์รภาก็พยายามจะพูดแทนไอรดา

คณาภรณ์ลุกขึ้นยืนทันทีและพูดอย่างร้อนรนใจว่า “ฉันขอโทษนะคุณรษิกาแต่ฉันไม่อยากจะเปลี่ยนกลุ่มอีกแล้ว คุณควรไปปลอบไอรดานะ!”

สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

สิ่งที่ฉันต้องการคือโอกาสที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเลอศิลป์ แต่ทุกอย่างจบลงด้วยการทำให้ไอรดาร้องไห้แทน! ถ้าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ติดใจกับเรื่องนี้ ฉันต้องเป็นคนที่ถูกกล่าวโทษอย่างแน่นอน!

ในที่สุด รษิกาก็กัดฟันและก้มหน้าเพราะเธอยอมแพ้กับแรงกดดัน จากนั้นเธอจึงเดินไปหาไอรดาและพูดว่า “ไอวี่ หยุดร้องได้แล้ว ฉันจะไม่เปลี่ยนกลุ่มอีกแล้ว โอเคไหม?”

ไอรดาร้องไห้หนักจนเธอไม่สามารถหยุดสะอื้นได้ขณะที่เธอเงยหน้ามองรษิกา

รษิการู้สึกเจ็บปวดใจเมื่อเธอเห็นหน้าไอรดาที่เต็มไปด้วยน้ำมูกและน้ำตา

ขณะที่รษิกาเอื้อมมือเพื่อเช็ดน้ำตาเหล่านั้น ไอรดาก็ยืนอย่างเชื่อฟังและให้รษิกาเช็ด

รษิกากำลังพยายามหาวิธีที่จะทำให้ไอรดาสงบลงจนเสียงของเลอศิลป์ดังขึ้นมาจากด้านหลังเธอ “คุณรษิกา คุณอย่าฝืนตัวเองเลยถ้าคุณไม่อยากจะทำ ไอวี่เองก็ไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้ด้วย”

ความรู้สึกผิดของรษิกาทวีคูณมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ฉันอยากให้ไอวี่รู้สึกดีขึ้น เธอเริ่มที่จะปรับตัวเข้ากับเพื่อนในห้องได้แล้ว แต่เธอต้องมาอารมณ์เสียก็เพราะฉัน…

ด้วยความคิดเช่นนี้อยู่ในใจ รษิกาจึงลูบแก้มป่องๆ ของไอรดาขณะที่เธอพูดว่า “ฉันขอโทษไอวี่ ฉันขอคืนคำที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้นะ โอเคไหม?”

ไอรดาพยักหน้าและปล่อยมือจากเลอศิลป์ก่อนจะทิ้งตัวลงบนอ้อมกอดของรษิกา

รษิการู้สึกเบาใจมากขึ้นเมื่อเธออุ้มไอรดาไว้ในอ้อมแขนของเธอ

รษิการู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจขณะที่เธอมองครูพิมพ์รภาโดยหวังว่าพวกเขาสามารถเปลี่ยนบทของ เจ้าหญิงนิทรา ได้