หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 524

“พ่อคะ!” ไอรดาวิ่งเข้าใส่อ้อมแขนของเลอศิลป์ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอชื่นชอบหน้าตาที่ดูโดดเด่นของเขา

เลอศิลป์ย่อตัวลงกอดไอรดาแล้วอุ้มเธอขึ้นมา ขณะเดียวกันก็มองไปยังรษิกาที่อยู่ตรงหน้าเขา

รษิกาแค่แต่งหน้าธรรมดาและสวมชุดสีขาวแบบเจ้าหญิง ผมยาวของเธอถูกรวบขึ้นและยึดไว้ด้วยมงกุฎเพชรขนาดเล็ก ดวงตาของเธอดูเป็นประกาย ส่วนตัวเธอก็ดูสวยสุกสกาว

รษิกายิ้มอ่อนๆ ให้เขาเมื่อได้สบตากัน โดยที่เขาเองก็ไม่อยากหันหน้าหนี

อชิกับเบนนี่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างหลังรษิกา มองดูเลอศิลป์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาพลางจินตนาการว่าพอตัวเองโตขึ้นจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

ถึงพวกเขาจะไม่ชอบเลอศิลป์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อมาก

โตขึ้นเราจะหล่อเหมือนเขาไหม?

"เข้าไปข้างในกันเถอะ" เลอศิลป์ทำลายความเงียบนั้นแล้วหันไปนำทาง

รษิกาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินตามหลังเขาไปพร้อมกับอชิและเบนนี่

งานฉลองครบรอบยังไม่เริ่มขึ้น เด็กๆ และผู้ปกครองที่แต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังเดินดูรอบๆ โรงเรียนอนุบาล

ธีมของการฉลองครบรอบในครั้งนี้คือธีมเทพนิยาย ดังนั้นทั่วทั้งบริเวณของโรงเรียนอนุบาลจึงถูกตกแต่งให้คล้ายกับสถานที่ในเทพนิยายต่างๆ มองแวบแรก รษิกานึกว่าตัวเองหลุดเข้าไปในโลกแห่งเทพนิยาย

ตอนแรกที่พวกเขาเดินเข้าโรงเรียนอนุบาลไป พวกเขาเดินไปเจอกับโลกของหิมะและน้ำแข็งเป็นที่แรก มีโคมไฟฟักทองรายล้อมอยู่ทุกที่ และรถฟักทองหลายคันก็จอดอยู่ข้างถนน หนึ่งในนั้นมีรองเท้าแก้ววางอยู่ด้วย

ขณะที่พวกเขาเดินต่อเข้าไปข้างในโรงเรียนอนุบาล ก็ได้พบกับบ้านลูกกวาดสีสันสดใส ตะกร้าสวยๆ งามๆ หลายใบถูกวางไว้ที่บันไดหน้าประตู และลูกอมครึ่งหนึ่งที่อยู่ข้างในก็มีคนหยิบออกไปแล้ว

พอเห็นลูกอม อชิกับเบนนี่ก็หยุดชะงัก

ขณะที่รษิกากำลังจะหยิบลูกอมสองเม็ดให้อชิกับเบนนี่ เลอศิลป์ก็เดินนำไปที่ตะกร้าลูกอมแล้ว ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับลูกอมเต็มสองมือ

รษิกาเห็นเด็กหน้าตาเหมือนหนูน้อยหมวกแดงมาแต่ไกล หนูน้อยคนนี้หน้าตาน่ารักจริงๆ...