หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 543

รษิกาหันไปมองเขาด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

"ตอนนั้นผมจับตาดูพวกเขาอยู่ เบนนี่ยังอยู่ที่นั่นก่อนที่ผมจะคุยกับคนขายของคนนั้น" เลอศิลป์กล่าว

นั่นอาจเป็นไปได้ว่าเบนนี่ไม่สามารถหลงไปไหนได้ไกลมาก

"ฉันจะไปดูรอบๆ" รษิกาที่กำลังวิตกพูดด้วยความกังวล

"ผมไปด้วย!" อชิรีบพูดขึ้น

ด้วยความรู้สึกที่ต้องรับผิดชอบที่เขาคลาดสายตาจากน้องชาย เขารู้สึกว่าเขาจําเป็นที่จะต้องช่วยตามหา

เมื่อเห็นว่าอชิและรษิกากระวนกระวายใจ ไอรดาก็พูดขึ้นมาทันทีว่า "หนูก็อยากไปด้วย!"

ไม่มีเวลาให้มานั่งคิด รษิกาจึงนําเด็กๆ ออกค้นหา

เมื่อพวกเขาเดินออกไปได้เพียงสองก้าว เลอศิลป์ก็เข้ามาห้ามพวกเขาไว้ "พาเด็กๆ ไปรอข้างนอก ผมจะไปหาดูรอบๆ เอง"

รษิกาอยากจะปฏิเสธข้อเสนอนั้น

"เบนนี่หายไปแล้วและที่นี่ก็แออัด คุณไม่อยากให้อชิกับไอวี่หายไปอีกใช่ไหม?" เลอศิลป์พูดอย่างจริงจัง

รษิกาลังเลเมื่อได้ยินดังนั้น

เลอศิลป์พูดปลอบใจเธอด้วยน้ําเสียงหนักแน่นว่า "การมาเที่ยววันหยุดในรีสอร์ตนี้มีราคาค่อนข้างแพง คุณมั่นใจได้เลยนะว่าจะไม่มีใครจับลูกคุณไปหรอก เราต้องกังวลแค่ว่าเบนนี่จะสามารถดูแลตัวเองได้ไหม"

รษิกาหลุบตาลงเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเห็นด้วย "ช่วยฉันตามหาเขาด้วยนะ"

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินดังนั้น เขาก็เดินลุยเข้าไปกลุ่มฝูงชนขณะที่รษิกาพาเด็กๆ ไปที่ทางออก

"เบนนี่เปิดนาฬิกาไว้ไหมแม่?" อชิถามเมื่อพวกเขามาถึงตรงจุดที่มีคนน้อยลง

รษิกามองลงมาเห็นเด็กชายที่ชี้ไปที่นาฬิการอบข้อมือของเขา

เบนนี่คงไม่ได้ใส่มันออกมาวันนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาขี้เกียจเกินไป

เบนนี่คงกลัวมากที่พลัดหลงจากเราไป...