หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 557

“พ่อ สีหน้าของพ่อก็ดูไม่ค่อยดีเหมือนกันนะ” ไอรดาพูดขณะที่นั่งลงข้างๆ เลอศิลป์

เพียงแค่เสี้ยววินาทีไอรดาก็สามารถรู้ได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น

แท้จริงแล้วรษิกาก็หันมองเลอศิลป์เช่นกัน แต่ชายคนนี้กลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เธอจึงเห็นเพียงแค่ด้านข้างของเขาเท่านั้น

“เมื่อวานพ่อนอนดึกไปหน่อยเพราะว่าพ่อมีงานต้องทำอีกมากเลยนะ” เขาตอบด้วยความใจเย็น

ไอรดาขมวดคิ้วพร้อมกับสูดลมหายใจลึกๆ ด้วยความสงสัยก่อนจะเอามือขยี้จมูก “หนูรู้สึกว่าหนูได้กลิ่นเหล้าด้วยนะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเลอศิลป์ก็เงียบสนิท เขาตักอาหารใส่ในจานของไอรดาขณะที่จงใจไม่ตอบคำถามของเธอ

โชคดีที่ไอรดาให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้ามากกว่า เธอจึงลืมเรื่องที่เธอถามขึ้นโดยสิ้นเชิง

ตรงกันข้าม รษิกายังคงครุ่นคิดถึงสิ่งที่ไอรดาพูด

ฉันดื่มไวน์ไปแค่ครึ่งขวดเอง แต่วันนี้ไวน์เหลืออยู่ในขวดน้อยกว่านั้น แสดงว่าเมื่อคืนเขาคงกลับมาดื่มไวน์สินะ

เธอค่อยๆ มองดูเลอศิลป์

สภาพเขาดูไม่ค่อยดีเลย ตอนนอนเขามัวแต่คิดถึงเรื่องอะไรกันนะ?

“แม่!” เสียงดังของอชิกับเบนนี่ทำให้รษิกาที่กำลังครุ่นคิดกับเรื่องต่างๆ อยู่ถึงกับตกใจทันที “นั่งลงสิครับ” เด็กๆ พูดต่อ

รษิกากลับสู่สภาวะปกติทันที จากนั้นเธอจึงเดินไปนั่งลงข้างๆ เด็กๆ พร้อมกับยิ้มขอโทษ

“คุณรู้สึกยังไงบ้าง? คุณรษิกา” เลอศิลป์ถามขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้นรษิกาก็ถึงกับชะงักไปพักหนึ่งก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขา

เด็กๆ จ้องมองไปยังผู้ใหญ่ทั้งสองคนเป็นตาเดียว พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เลอศิลป์ถึงถามคำถามนี้ขึ้นมา จากนั้นบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เงียบสงัด เพราะเลอศิลป์ไม่ได้พูดอะไรต่อ

เลอศิลป์มองรษิกาขณะที่เขารอคำตอบของเธอ

อย่างไรก็ตามรษิกากลับมามีสติอีกครั้งพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจก่อนจะพูดออกไปว่า “ฉันดื่มไวน์ไปนิดหน่อยแล้วเผลอหลับไปน่ะค่ะ ตื่นมาฉันรู้สึกปวดหัวนิดๆ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่ถามนะคะคุณเลอศิลป์”

เมื่อกี้พวกเขาพูดอะไรกัน? ถ้างั้นเขาก็รู้อยู่แล้วว่าเมื่อคืนนี้เธอดื่มไวน์ไปนี่ แล้วทั้งคู่ก็เหมือนจะนอนไม่ค่อยหลับด้วย ต้องมีอะไรที่เราไม่รู้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน…