หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 582

“มันมีกลิ่นแปลกๆ เกี่ยวกับอุบัติเหตุในวันนั้นครับ จากที่เราสืบกันมา คนที่ทำผิดนั้นเป็นพวกอันธพาลที่ไม่มีงานทำ เขาไม่ได้คุ้นเคยกับบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์หรือบ้านภักดีสรวงเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะมาแก้แค้นคุณรษิกาหรือคุณอัญชสาครับ” ครรชิตกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ

แม้ว่าเลอศิลป์จะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่ท่าทีเขาก็ดูเคร่งขรึมมากเมื่อได้ยินข้อมูลนั้น “ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

“อันธพาลคนนี้ระวังตัวมากเลยครับ เขามักจะไปเที่ยวสถานบันเทิงแห่งหนึ่งในเขตทางใต้ ผมคิดว่าเขาพยายามจะหนีหน้าจากคนของเราครับ” ครรชิตอธิบาย

“ในเมื่อเขายังอยู่ในเมืองหัสดิน ก็รีบจับตัวเขามาให้ได้โดยเร็วที่สุดแล้วกัน” เลอศิลป์ออกคำสั่งพลางขมวดคิ้วแน่น

แม่ของเขามักจะใช้เรื่องอุบัติเหตุในคราวนั้นมาเป็นข้ออ้างเพื่อบีบบังคับให้เขาไม่ยกเลิกการหมั้นนั้น

แต่เลอศิลป์ไม่อยากจะพัวพันกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว

เขาต้องการจะรู้ความจริงเป็นอย่างมาก

ครรชิตที่อยู่ปลายสายรีบตอบรับอย่างรวดเร็ว “ผมจะส่งคนไปจับตัวเขามาให้เร็วที่สุดเลยครับ”

เลอศิลป์พยักหน้าและวางสายไปหลังจากสั่งครรชิตเพิ่มเติมอีกสองสามเรื่องเรียบร้อยแล้ว

สัญชาตญาณของเขาบอกว่าอุบัติเหตุในครั้งนั้นมันไม่ธรรมดาเหมือนที่ตาเห็น

แต่ความจริงจะเปิดเผยได้ก็หลังจากผู้กระทำผิดถูกจับตัวมาแล้วเท่านั้น

หลังจากวางสายไปแล้ว เลอศิลป์ก็ยังคงอยู่ในห้องทำงานพักใหญ่เพื่อระงับอารมณ์ จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปข้างบนและเคาะประตูห้องไอรดา

คติยายังคงอยู่ในห้องกับไอรดาเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เมื่อรู้ว่าเป็นเลอศิลป์ เธอก็รีบเปิดประตูทันที “คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์เหลือบมองลูกสาวและพูดกับคติยาว่า “คุณออกไปก่อนเถอะ”

คติยาตอบรับและเดินออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูตามหลัง

เลอศิลป์ยังคงยืนอยู่ที่ประตูสักพักหนึ่ง เมื่อเขาเห็นว่าไอรดาไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับการที่เขาเข้ามาในห้อง เขาก็ขมวดคิ้วและเดินเข้าไปหาลูกสาว

เป็นความผิดของพ่อคนเดียว! คุณรษิกาชอบฉันจริงๆ และเธอก็หลบหน้าฉันเพราะเธอไม่ชอบพ่อ! คุณรษิกาไม่ต้องการให้ฉันดูแลเธอตอนที่เธอบาดเจ็บเลยด้วยซ้ำ ฉันสงสัยจริงๆ ว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง…