หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 621

เวลาผ่านไป เลอศิลป์ก็ถามกลับด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ผมยังไม่ได้แต่งงาน และคุณเองก็ยังโสด ผมจะทำให้คุณไปตกที่นั่งลำบากได้ยังไง? คุณรษิกา”

รษิกาแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด เป็นคุณเองนะคะคุณเลอศิลป์ที่ย้ำเตือนฉันบ่อยๆ ว่าให้นึกถึงใจลูก”

เลอศิลป์ดูไม่สะทกสะท้านเลย “ผมแค่ย้ำเตือนให้คุณอยู่ห่างจากผู้ชายเพี้ยนๆ พวกนั้น”

รษิกาไม่เข้าใจพฤติกรรมของชายหนุ่มเลย “คุณคิดว่าคุณเป็นใครน่ะ? คุณเลอศิลป์ อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณสามารถมาก้าวก่ายในชีวิตส่วนตัวของฉันได้?”

เลอศิลป์นิ่วหน้า

วินาทีต่อมาเขาก็พูดโพล่งว่า “ผมกำลังบอกคุณในฐานะที่ผมกำลังจีบคุณอยู่ไงล่ะ พอใจหรือยัง?”

รษิกาผงะไปทันที เธอคิดว่าหูฝาดไปแล้ว “เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว ในเมื่อเขาเผยออกไปมากแล้ว เขาก็ไม่รังเกียจที่จะบอกเธอให้มากกว่านี้ “คุณได้ยินไม่ผิดหรอก คุณรษิกา ผมชอบคุณ และผมอยากจะจีบคุณ”

รษิกายังคงสับสนเมื่อได้ยินเขาพูดซ้ำออกมาอีกครั้ง หลังจากเงียบไปเกือบนาทีหนึ่ง เธอก็ส่ายหน้าด้วยความขบขัน

เธอได้ยินเขาชัดเจน แต่เธอรู้สึกว่าเลอศิลป์กำลังพูดเสียดสีเธออยู่

“คุณเลอศิลป์คะ คุณจำไม่ได้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อหกปีก่อน? คุณไม่คิดเหรอว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะทำแบบนี้?”

เลอศิลป์นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาอยู่ที่รีสอร์ทด้วยท่าทีเคร่งขรึม ใจเขาจมสู่ความเศร้าเมื่อนึกภาพรษิกาว่าเป็นอย่างไรตอนที่เธอเมา “ผมจำได้ และผมเสียใจ โอเคไหม?”

จิตใจของรษิกาว่างเปล่าเมื่อได้ยินอย่างนั้น หกปีก่อน เลอศิลป์อยากจะอยู่กับเธอมากมาย แต่ตอนนี้ฟังแล้วเหมือนเธอเป็นตัวปัญหาของเขามากกว่า