หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 631

รษิกายืนอยู่ข้างนอกโรงเรียนอยู่พักใหญ่ก่อนที่เธอจะตื่นจากภวังค์ เธอเก็บบัตรคอนเสิร์ตเอาไว้ และขึ้นรถก่อนจะขับมุ่งหน้าไปยังสถาบันวิจัย

ทันทีที่เธอมาถึงที่ทำงาน เจตนินก็โทรมาหา

“ตกลงวันที่กันได้เรียบร้อยแล้วนะครับ คืนนี้เลย คุณโอเคไหม?”

เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้น รษิกาที่ตอนนี้จิตใจยุ่งเหยิงไปหมดก็ผงะไป เธอใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเพื่อนึกถึงสิ่งที่เจตนินพูดตอนที่เขามาเมื่อวานนี้

เราจะต้องไปพบหมอที่จะร่วมมือกันทำธุรกิจเหล่านั้นคืนนี้

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากไม่ได้รับคำตอบจากเธอ เจตนินก็เร่งถาม “คุณรษิกาครับ มีอะไรหรือเปล่า? คืนนี้ไม่เหมาะเหรอครับ?”

ตอนนั้นเองที่รษิกาตื่นจากภวังค์ “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันว่างอยู่ คืนนี้ฉันจะไปถึงที่นั่นให้ตรงเวลาค่ะ”

แม้เจตนินจะรู้สึกว่าท่าทีของเธอแปลกไป แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก ในเมื่อพวกเขาคุยกันผ่านโทรศัพท์ เขาจึงแจ้งเตือนเรื่องบางอย่างให้เธอก่อนจะวางสายไป

เป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้านี้ รษิกาจึงดูเหมือนว่าจะใจลอยไปตลอดทั้งวัน

ต่อมาในช่วงบ่าย รษิกาเสร็จงานก่อนเวลาประมาณสามสิบนาที เธอมีงานเลี้ยงที่จะต้องไปในคืนนี้ เนื่องจากเคารพในตัวหมอเหล่านั้น เธอจึงอยากกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สดชื่นเสียหน่อย

ขณะที่เธอกำลังจะออกจากบ้านเมื่อใกล้ถึงเวลานัด เธอก็ได้รับสายจากรณภพ

“คุณอยู่ไหน?” เสียงของรณภพดังลอดผ่านโทรศัพท์ออกมาทันทีที่สายเชื่อมต่อสำเร็จ

รษิกางุนงง “อยู่บ้าน มีอะไรเหรอ?”

รณภพหัวเราะ “ผมจะไปรับคุณน่ะสิ”

รษิกาค่อยๆ เข้าใจความหมายของคำพูดรณภพมากขึ้น รณภพก็คงจะเป็นหนึ่งในบรรดาหมอที่เราจะต้องทำงานร่วมกันในครั้งนี้ด้วยสินะ

เมื่อตระหนักถึงความเป็นไปได้นั้นแล้ว เธอก็ยิ้มและปฏิเสธเขาไป “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองได้ เอาไว้เจอกันที่งานเลยดีกว่า”

“คุณแน่ใจนะ? ผมได้ยินมาจากคุณเจตนินว่าเท้าคุณเจ็บอยู่นี่นา”

เจตนินเอ่ยถึงเรื่องนี้ให้เขาฟังอย่างเรียบง่ายขณะที่กำลังคุยกันเรื่องความร่วมมือทำงานเมื่อสองวันก่อน