หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 632

แม้จะมีหมอไม่มากมายที่มาร่วมงานในครั้งนี้ แต่ก็มีคนมาประมาณสิบกว่าคน

แค่มองปราดเดียวรษิกาก็เห็นว่ามีคนสองสามคนที่ไปร่วมการให้คำปรึกษาทางการแพทย์เมื่อครั้งที่แล้วกับเธอด้วย

เธอไม่เคยเจอคนอื่นมาก่อน แต่ด้วยความที่ครอบครัวดำรงกุลยอมรับพวกเขามากพอจนทำงานร่วมกันได้ เธอจึงไม่ควรล้อเล่นกับพวกเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้น รษิกาจึงยิ้มให้ทุกคนอย่างสุภาพเพื่อแสดงออกถึงความจริงใจ

“สองคนนี้เป็นใครเหรอครับ? คุณเจตนิน” จู่ๆ ก็มีคนยืนขึ้นมาถาม “พวกเขาจะมาทำงานกับพวกเราในคราวนี้ใช่ไหม?”

ในน้ำเสียงของคนนั้นมีความสงสัยเจืออยู่

แม้รษิกาจะคุ้นเคยกับความสงสัยเช่นนี้มานานแล้ว เธอก็ยังเกร็งขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในพื้นที่ของเจตนิน และเธอก็เป็นห่วงเรื่องความน่าเชื่อถือของเธอว่ามันจะส่งผลให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็น

จะเป็นยังไงก็ทุกคนเสียความเชื่อใจในตระกูลดำรงกุลเพราะเราสองคน?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ท่าทีของหญิงสาวก็อ่อนโยนขึ้น

แต่เจตนินกลับหันไปหาคนที่ถามและพูดว่า “นี่คือคุณหมอรษิกา และนี่คือคุณหมอรณภพ พวกเขาจะมาทำงานกับเราด้วยเหมือนกัน ดังนั้นผมหวังว่าทุกคนจะเข้ากันได้ดีนะครับ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฝูงชนต่างอ้าปากค้างและจ้องมองรษิกากับรณภพด้วยความสงสัย สายตาเหล่านั้นเพ่งตรงมาทางรษิกาเสียมากกว่า

เจตนินสัมผัสได้ถึงความไม่มั่นใจ จึงหันไปหารษิกากับรณภพ ดวงตาของเขาส่งสัญญาณมาถามว่าเขาจำเป็นต้องอธิบายแทนคนทั้งสองหรือเปล่า

ทั้งสองคนแค่ยิ้มให้และส่ายหน้า

ด้วยความที่หมอคนอื่นมีวัยวุฒิที่มากกว่า มันจึงเป็นปกติที่พวกเขาจะสงสัยคนที่มีประสบการณ์หรือชื่อเสียงน้อยกว่าอยู่แล้ว คำเพียงแค่ไม่กี่คำก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดของพวกเขาได้