หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 638

ในระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่มีผู้หญิงคนอื่นที่อยู่ใกล้ตัวเจตนินเลยนอกจากเธอ

แม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าเจตนินสองปี แต่จรรยาภรณ์ก็คิดว่าตัวเองอยู่ในฐานะว่าที่ภรรยาของเจตนินจนกระทั่งเธอได้มาเจอรษิกา

ยิ่งจรรยาภรณ์ได้เห็นคนอื่นๆ ชื่นชมรษิกามากเท่าไร เธอก็ยิ่งนั่งไม่ติดมากขึ้นเท่านั้น

หลังจากมองไปรอบๆ ตัวเธอและเห็นเจตนินกำลังดื่มอยู่กับหมอคนอื่นๆ อีกฝั่งหนึ่ง จรรยาภรณ์ก็รินไวน์ให้ตัวเองและเดินเข้าไปหา

“เจตนิน คุณคุยเสร็จหรือยังคะ?” จรรยาภรณ์พูดขณะที่เดินเข้าไปหาเจตนินราวกับจะบอกทุกคนว่าเขาเป็นของเธอ

ผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นก็รู้สึกเขินๆ ตาม

เจตนินกำลังอยู่ระหว่างการพูดคุยในแง่การงานกับคนอื่นอยู่ขณะที่เขาถูกจรรยาภรณ์เข้ามาขัดคอ รอยยิ้มของเขาจึงจางหายไปในทันที “ผมยังต้องคุยต่ออีกหน่อย ถ้าคุณเบื่อๆ คุณก็กลับไปอยู่กับเพื่อนๆ ของคุณก่อนก็ได้ แล้วถ้าผมเสร็จเรื่องแล้ว ผมจะตามไปหาคุณ”

นี่เป็นวิธีการขอให้เธอกลับไปอย่างอ่อนโยน

ความไม่พอใจก่อตัวขึ้นในใจของจรรยาภรณ์ แต่เธอยังคงยิ้มและเข้ามาใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิม จากนั้นเธอก็ยกแก้วและมองหน้าหมอคนอื่นๆ ที่โต๊ะ “คุณทุกคนเป็นรุ่นพี่ของเจตนิน ในฐานะที่ฉันสนิทกับเขา ฉันขอดื่มให้กับพวกคุณค่ะ รบกวนช่วยอนุญาตให้ฉันทำเช่นนี้ด้วยนะคะ”

สิ้นคำนั้น จรรยาภรณ์ก็กระดกแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวจนหมด ตลอดเวลานั้น เธอก็ทำท่าราวกับว่าเป็นคุณผู้หญิงของบ้านเจตนินไปเสียแล้ว

บรรดาหมอต่างก็มองหน้ากัน แม้ว่าจะรู้สึกงง แต่พวกเขาก็จิบไวน์จากแก้วตัวเองเพื่อรักษามารยาท

จรรยาภรณ์ยิ้มกว้างด้วยความพอใจและฉวยโอกาสนี้อยู่เคียงข้างเจตนินต่อ

เมื่อผู้หญิงคนอื่นเห็นว่าเจตนินกับจรรยาภรณ์ดูใกล้ชิดกันมากเพียงไหน พวกเขาก็รู้สึกชื่นชมอีกครั้ง

แต่เจตนินก็รู้ว่าไม่สามารถพูดต่อได้หลังจากถูกขัดคอไปแล้วเช่นนั้น เขาจึงพูดกับหมอคนอื่นด้วยท่าทีขอโทษ “เอาไว้ค่อยคุยรายละเอียดกันวันหลังนะครับ วันนี้ก็ดึกแล้ว รีบกลับกันไวๆ หลังจากทานอาหารแล้วเถอะนะครับ”

คนอื่นๆ ก็ตอบตกลงตามนั้น

เจตนินหันไปเหลือบมองคนที่อยู่ข้างเขาและขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็ระงับความไม่พอใจเอาไว้และพาจรรยาภรณ์กลับไปนั่งที่