หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 650

รษิกาจ้องมองเลอศิลป์ราวกับว่าเธอกำลังถามเขาถึงเหตุผลที่เขากล่าวหาเธอเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ไม่ได้รู้จักเธอดี

เลอศิลป์อึ้งไปพักใหญ่

เขาโกรธตัวเองที่พูดสิ่งที่ไม่ควรจะพูดออกไป จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้นกว่าเดิม “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

เลอศิลป์แค่ไม่อยากเห็นเธอกลับไปกับผู้ชายคนอื่น

แต่คำอธิบายของเขาก็ไร้ผล สีหน้าของรษิกาแข็งทื่อขณะที่เธอโต้กลับมาว่า “งั้นพูดแบบนี้จะหมายความว่าอะไรได้อีกล่ะคะ? คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นและเหลือบมองเจตนินก่อนจะพูดว่า “หลังจากความวุ่นวายเมื่อครู่นี้ ความพยายามของผมที่จะปกป้องคุณคงไร้ผลหากมีคนเห็นคุณกลับไปกับคุณเจตนิน”

จากนั้น เขาก็ละสายตาจากเจตนินไปหารษิกา ขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับการที่ผมช่วยคุณเมื่อครู่นี้ แต่ผมไม่อยากเห็นความพยายามของผมสูญเปล่าด้วยเหมือนกัน ช่วยพิจารณาถึงจุดยืนของผมในเรื่องนี้ด้วยเถอะ คุณรษิกา”

รษิกาผงะไป คำพูดของเขาทำให้ใจเธอหวั่นไหว

เลอศิลป์พูดถูก มีคนหลายคนที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ และพวกเขาก็ได้ยินสิ่งที่จรรยาภรณ์พูดด้วยเช่นกัน

ถ้าเลอศิลป์ไม่ห้ามจรรยาภรณ์ไว้ก่อน รษิกาก็รู้ว่าเธอคงจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงที่ใช้หน้าตายั่วยวนเจตนินจนได้ความร่วมมือทางธุรกิจนี้มา และการใส่ร้ายป้ายสีนั้นก็จะทำให้ชื่อเสียงของตระกูลดำรงกุลต้องพลอยเสื่อมเสียไปด้วยเช่นกัน

เลอศิลป์ไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายอะไรในการล้างมลทินให้เธอ แต่มันจะสูญเปล่าไปทั้งหมดหากมีคนเห็นเจตนินไปส่งเธอที่บ้าน

ผู้คนที่อยากจะใส่ร้ายเธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้และกล่าวหาว่าเธอเข้าไปข้องแวะกับเจตนิน

รษิการู้ว่าคลื่นความเห็นของผู้คนจะต้องถาโถมเข้ามาใส่เธอแน่