หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 655

เสียงฝีเท้าดังมาจากชั้นบนทันทีที่เธอก้าวเข้าบ้านไป

“แม่ครับ!”

อชิกับเบนนี่พุ่งออกมาจากห้องของพวกเขา เด็กๆ วิ่งเหยาะๆ ลงบันไดมาหยุดตรงหน้าเธอ และจ้องมองแม่ด้วยสีหน้าแปลกๆ

รษิกาที่ยังรู้สึกหนักใจอยู่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสลัดความคิดนั้นออกไปก่อนเมื่อได้เห็นสายตาของลูกๆ “มีอะไรเหรอ?”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เห็นเด็กๆ มองไปที่ประตูด้วยความสงสัยราวกับกำลังมองหาใครบางคนอยู่

หลังจากนั้น พวกเขาก็ละสายตาและมีสีหน้าผิดหวัง

“ลูกสองคนมองหาอะไรกันเหรอ?” รษิกาถามด้วยความงุนงง

เด็กชายทั้งสองเงยหน้ามองรษิกาด้วยใบหน้าที่มีแต่ความผิดหวัง “แม่ครับ วันนี้ไอวี่ไม่ได้มาด้วยเหรอครับ?”

คำพูดของลูกๆ ทำให้รษิกาสับสนมากขึ้นไปอีก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ พวกเขาถึงได้ถามถึงไอรดาขึ้นมา

“มันดึกแล้วน่ะ ป่านนี้ไอวี่คงหลับไปแล้ว”

อชิกับเบนนี่เอียงคอมองด้วยความงุนงง “แต่คุณเลอศิลป์มาส่งแม่ที่บ้านไม่ใช่เหรอครับ? แล้วไอวี่มาด้วยหรือเปล่าครับ?”

เด็กๆ เป็นห่วงรษิกามากที่ยังไม่กลับบ้านในเวลาเช่นนี้ พวกเขาจึงวิ่งมาที่หน้าต่างเพื่อดูว่าเธอกลับมาแล้วหรือยัง

เมื่อพวกเขาเห็นรษิกาลงมาจากรถของเลอศิลป์ พวกเขาก็รีบวิ่งลงมาเพื่อจะทักทายไอรดา เพราะคิดว่าไอรดาคงจะมาด้วยเหมือนกัน

แต่ตอนที่พวกเขาลงมาถึง รษิกาก็เข้ามาในบ้านแล้ว และไม่มีไอรดาตามเธอเข้ามาด้วย

สีหน้าของรษิกาแข็งค้างไปเล็กน้อยเมื่อเธอรู้ว่าเด็กๆ เห็นเลอศิลป์มาส่งเธอที่บ้าน แววตาของเธอฉายความกังวลออกมาอย่างชัดเจน

ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะเห็นความตึงเครียดระหว่างเลอศิลป์กับฉันหรือเปล่า พวกเขาจะสัมผัสได้ไหมว่ามีบางอย่างแปลกๆ?

รษิกามองดูสีหน้าท่าทางของพวกเขาอยู่พักหนึ่ง เมื่อรู้ว่าพวกเขาสนใจแต่การมองหาไอรดา รษิกาก็ถอนหายใจโล่งอกและฝืนยิ้มออกมา “คุณเลอศิลป์กับแม่ไปเจอกันเพราะเรื่องงานน่ะจ้ะ ส่วนไอวี่ก็คงรอคุณเลอศิลป์อยู่ที่บ้าน เหมือนลูกๆ รอแม่นี่ไงจ๊ะ”