หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 657

รษิกาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงหัวเราะที่ดังมาจากข้างล่างในเช้าวันต่อมา

เมื่อคืนนี้ในหัวเธอมีแต่เรื่องวุ่นวายจึงใช้เวลานานกว่าจะนอนหลับได้ และตอนนี้เธอก็ปวดหัวมากเพราะนอนไม่พอ

รษิกาเหลือบมองเวลา เธออยากจะนอนต่ออีกหน่อย แต่ดูเหมือนเสียงหัวเราะข้างล่างนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย

เมื่อไม่มีทางเลือก รษิกาจึงคลานลงจากเตียงและเดินออกจากห้องไปทั้งที่ยังสะลึมสะลืออยู่

พอมองลงไปข้างล่าง เธอก็เห็นเมธินีกำลังเล่นอยู่กับเด็กทั้งสองคนในห้องนั่งเล่น

เห็นอย่างนั้นแล้ว รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างอับจนหนทาง

ยัยนี่อาศัยอยู่ข้างบ้านเราแท้ๆ แต่เราก็ไม่ได้ข่าวคราวอะไรจากเธอเลยในช่วงสองสามวันมานี้ แต่ตอนนี้เธอกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อรบกวนการนอนของฉันสินะ

“แม่ครับ!” เด็กชายทั้งสองเงยหน้ามามองทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องรษิกาเปิดออกมา

เมธินีเองก็มองตามขึ้นมาเช่นกัน นาทีที่เธอเห็นสีหน้าที่ย่ำแย่ของรษิกา รอยยิ้มบนใบหน้าเมธินีก็กลายเป็นความกังวลแทน “พวกเราทำให้เธอตื่นเหรอ?”

รษิกาพยักหน้าโดยไม่อ้อมค้อม เธอนวดขมับตัวเองและถามว่า “ทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

เมธินีสัมผัสได้ว่ารษิกาไม่ค่อยสบายเท่าไร เธอจึงหยุดเล่นกับเด็กๆ “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอ? ทำไมหน้าตาดูแย่ขนาดนี้ล่ะ?”

อชิกับเบนนี่มองแม่ของพวกเขาด้วยความเป็นห่วง พวกเขารู้สึกผิดมากที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมา

รษิกาถอนหายใจเมื่อเธอเห็นสายตาเป็นห่วงของคนทั้งสาม “ไม่มีอะไรหรอก เมื่อคืนนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะ เช้านี้ก็เลยตื่นเพราะเสียงทั้งสามคน”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เมธินีก็ดึงเด็กๆ มาอยู่ข้างๆ และพูดขอโทษ “ไปนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ฉันจะพาเด็กๆ ไปเล่นข้างนอกสักพักก่อน”

รษิกาส่ายหน้า “ฉันกลับไปนอนต่อไม่ได้แล้วล่ะ เล่นต่อไปเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักจะลงไปนะ”