หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 66

เมื่ออัญชสาได้ยินคำตอบของฝนทิพย์ อารมณ์ที่ผสมปนเปกันก็ปะทุขึ้นในดวงตาของเธอ

หลังจากที่เลอศิลป์ปฏิเสธเธอไปก่อนหน้านี้และจู่ๆ ก็รู้ว่ารษิกากลับมาในประเทศแล้ว เธอจึงไม่อยากรออีกต่อไป ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มีตัวตนเชื่อมโยงกับชายคนนั้น

เช้าตรู่วันนั้น เธอจงใจขอให้เอกพลและศศิตาช่วยเกลี้ยกล่อมเลอศิลป์ เธอคิดว่าเขาจะฟังพ่อแม่ของเขาและเปลี่ยนใจ แต่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอต้องเจอทางตันและยังต้องทนกับไอรดามาตลอดทั้งวัน

เมื่อพ่อแม่เลอศิลป์อยู่ที่นั่นด้วย เธอก็ไม่กล้าที่จะแสดงความเกรี้ยวกราดเช่นกัน

พอหมดวัน เธอก็เดือดดาลมาก จึงชวนฝนทิพย์ออกไปซื้อของเพื่อบรรเทาความโกรธของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมาได้ยินเรื่องนี้

หมอที่มีชื่อเสียงจำนวนนับไม่ถ้วนก็ยังทำอะไรไม่ได้เมื่อต้องมาเจอกับอาการของคุณปู่ แต่รษิกากลับสามารถรักษาเขาได้ นอกจากนี้ จักรภพยังเซ็นสัญญากับเธอโดยมีเงื่อนไขว่าจะจัดหายาให้กับสถาบันวิจัยในราคาเพียงครึ่งเดียว! แบบนี้ก็เท่ากับว่าความพยายามของฉันในการขอให้ผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาในเมืองหัสดินคว่ำบาตรสถาบันวิจัยของเธอนั้นก็ไร้ผลงั้นหรือ?

เมื่อคิดเช่นนั้น สายตาของอัญชสาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันจัดทีมแพทย์มาคอยรักษาคุณปู่ให้แล้วไม่ใช่เหรอ? พวกเขารักษาไม่ได้ผลงั้นเหรอ? ทำไมถึงได้อนุญาตให้เธอรักษาเขาแทนล่ะ?”

ในขณะที่พูดนั้น เธอเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ในตัวเธอ

ฉันพยายามมากขนาดนี้แต่เธอก็ยังหาผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาในเมืองหัสดินได้ เธอต้องหัวเราะเยาะฉันลับหลังฉันแน่!

ฝนทิพย์อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตอบอย่างลังเลว่า “ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ทีมแพทย์ที่คุณหามาให้นั้นมีประสิทธิภาพอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เธอดันมาเสนอตัวและทำให้พี่ชายของฉันเชื่อ นอกจากนี้ อาการของคุณปู่ก็ดีขึ้นหลังจากเธอเข้าไปรักษา พี่ชายของฉันก็เลยตัดสินใจว่าจะให้เธอรับผิดชอบการรักษาต่อไปน่ะ”

เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะพูด

พอพูดจบ เธอหันไปหารษิกาและพูดอย่างยั่วยุ “คุณไม่เห็นด้วยเหรอ? คุณรษิกา”

รษิกาเพิ่งจ่ายเงินเสร็จ เมื่อเธอได้ยินอย่างนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างหน้าเธอ “ฉันเกรงว่าฉันไม่กล้าเห็นด้วยกับเรื่องนั้นหรอกค่ะคุณอัญชสา เพราะที่จริงฉันไม่สนิทกับคุณ ดังนั้นต่อไปนี้ได้โปรดอย่าพูดแบบนี้อีก คำพูดคุณแบบนี้มันรบกวนจิตใจฉันมากเลยล่ะค่ะ”

ใบหน้าของอัญชสาแข็งทื่อ และความโกรธฉายชัดในดวงตาของเธอ

“นี่ก็ดึกแล้ว รีบเข้าไปในร้านอาหารกันเถอะค่ะ ฉันไปก่อนล่ะ คุณทั้งคู่ก็ทานอาหารให้อร่อยนะคะ”

จากนั้นรษิกาก็ค้อมหัวให้พวกเธออย่างไม่สบอารมณ์ และเดินผ่านไปพร้อมกับอชิและเบนนี่ เธอออกจากร้านอาหารไปโดยไม่เหลียวหลังมามองอีกเลย