หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 67

อัญชสาและฝนทิพย์มองรษิกาจนเดินลับไปจากประตู จากนั้นพวกเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่าง

“อัญชสา จริงๆ แล้วระหว่างคุณกับคุณหมอรษิกานี่มันยังไงกัน? ดูเหมือนพวกคุณจะรู้จักกัน แต่ความสัมพันธ์ของคุณไม่ค่อยดีเท่าไรใช่ไหม?” ฝนทิพย์ถามอย่างระแวดระวังขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ผู้หญิงฝั่งตรงข้าม

อัญชสาหน้าแดงด้วยความโกรธจัดจนดูราวกับว่ามีควันออกมาจากหูของเธอ “ความสัมพันธ์ของเราจะดีไปได้ยังไง? รษิกา จารุวิทย์เป็นอดีตภรรยาของเลอศิลป์!”

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ การแต่งงานของฉันกับเลอศิลป์คงจะเกิดขึ้นไปตั้งนานแล้ว!

ฝนทิพย์ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เธอคือภรรยาเก่าของเลอศิลป์เหรอ?”

เรื่องที่เลอศิลป์เคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อหกปีก่อนนั้นไม่ใช่ความลับในแวดวงสังคมของพวกเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เพื่อนฝูงที่เติบโตมาด้วยกันกับเขา

เมื่อก่อนนี้พวกเขาคิดว่าอัญชสาจะได้เป็นภรรยาของชายคนนั้นอย่างแน่นอน จนกระทั่งเขาแต่งงานอย่างไม่คาดฝัน

คู่สมรสของเลอศิลป์ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา และเขาเองก็ไม่ค่อยพูดถึงเธอเลย

ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้จักตัวตนของผู้หญิงคนนั้นแม้ว่าจะหย่าร้างกันไปแล้วก็ตาม

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเธอ

ภาพที่เลอศิลป์และรษิกาพบกันในคืนนั้นฉายวนอยู่ในหัวของฝนทิพย์

ในตอนนั้น ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ ที่เลอศิลป์พุ่งเป้าไปที่ผู้หญิงคนนั้นโดยไม่มีเหตุผล แต่แล้วก็มายืนกรานให้ฉันต้องขอโทษเธอ เรื่องกลับกลายเป็นว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบนั้นเสียได้

เมื่อคิดเช่นนั้น เธอคร่ำครวญอย่างเสียใจ “ไม่แปลกใจเลยที่เลอศิลป์จะปกป้องเธอในวันนั้น”

อัญชสาได้ยินคำพูดนั้นอย่างฉับไวและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่าไงนะ? เลอศิลป์ปกป้องเธองั้นเหรอ? เรื่องมันเป็นไงมาไงกันแน่?”

ทั้งสองสบตากัน และรู้สึกค่อนข้างจะเดือดดาล

“สองคนเมื่อกี้นี้คือใครครับแม่?” อชิถามด้วยสีหน้าตึงเครียด

“หนึ่งในนั้นเป็นสมาชิกในครอบครัวของคนไข้ของแม่ ส่วนอีกคนน่าจะเป็น… แม่ของไอวี่” รษิกาตอบ

หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น ความรู้สึกแปลกๆ ก็ก่อตัวขึ้นในใจเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อชิและเบนนี่ก็เบะปากด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ฮึ่ม! เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้พ่อทิ้งแม่และไม่ต้องการเราอีกต่อไป เธอจะมาเทียบกับแม่ได้ยังไงกัน?