หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 660

หลังจากให้คำแนะนำเธอไปแล้ว เมธินีก็ถามว่า “เอาไงล่ะ? ฉันพูดถูกไหม? เลอศิลป์เขาตามจีบเธอจริงๆ หรือเปล่า?”

รษิกาตกใจกับน้ำเสียงของเพื่อน เธอนิ่งคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตื่นจากภวังค์ จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างไม่แยแส “ฉันไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ บางทีเขาอาจจะกำลังพยายามจะใกล้ชิดฉันเพราะไอรดาชอบฉันมากกว่าอัญชสา”

เมธินีคิดว่าการคาดเดาของเธอไม่ได้ไกลจากความเป็นจริงเลย เธอมองหน้ารษิกาด้วยความจริงจัง “ฉันซีเรียสนะ เธอน่าจะลองคบกันดูก่อน ถือว่าเป็นโอกาสที่จะชดเชยสิ่งที่น่าเสียใจเมื่อหกปีก่อน”

สิ้นคำนั้น รษิกาก็นิ่งคิดอยู่นาน ในที่สุดเธอก็ฝืนยิ้มและพูดว่า “ก็ได้ ขอบใจนะ”

เมธินีลุกขึ้นยืนและกอดเธอ “เธอก็รู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าเมื่อไรที่เธอเจอปัญหา เธอมาคุยกับฉันได้ตลอด? อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวนะ”

รษิกาตอบรับด้วยรอยยิ้ม

เมธินีรู้ว่ารษิกาต้องการเวลาคิดเรื่องนี้เพิ่มขึ้น ดังนั้น เธอจึงไม่พูดอะไรต่อและนั่งอยู่เงียบๆ ขณะที่รอให้รษิกาทานมื้อเช้าเสร็จ

หลังจากมื้อเช้า พวกเธอก็เล่นอยู่กับอชิและเบนนี่ทั้งวัน เมธินีไม่กลับบ้านจนกระทั่งฟ้ามืดสนิท

ก่อนจะเข้านอน เด็กๆ ก็ถามรษิกาด้วยความกังวลว่า “แม่ครับ พรุ่งนี้เราจะไปดูคอนเสิร์ตกันใช่ไหม?”

เธอพยักหน้าตอบ

ตอนนั้นเองที่เด็กชายทั้งสองคนรู้สึกสบายใจขึ้นและหลับตาลงอย่างว่าง่าย

เมื่อพวกเขาหลับไปแล้ว รษิกาก็ลุกขึ้นและเดินกลับไปที่ห้อง ขณะที่เธอกำลังจะเข้านอน เธอก็นึกถึงคำพูดของเมธินีเมื่อช่วงเช้านี้ ในเวลาเดียวกันนั้น ความทรงจำที่เกี่ยวกับการกระทำของเลอศิลป์ในช่วงนี้ก็ผุดขึ้นมาวนเวียนอยู่ในหัวเธอ

ทุกอย่างทำให้เธอสับสนและขัดแย้งในใจ จนเป็นผลให้เธอใช้เวลานานกว่าจะหลับลง

อาจเพราะเธอมีเรื่องรบกวนจิตใจมากจนตื่นขึ้นมาแต่เช้าในวันถัดไป

หลังจากนอนอยู่บนเตียงสักพัก เธอก็ทำใจและลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เด็กๆ