คำพูดของเธอทำให้เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นและจ้องมองวิเคราะห์ความคิดเธอด้วยความเศร้าหมอง
หากเขาได้ยินที่เธอพูดมาไม่ผิด นั่นหมายความว่ารษิกาเริ่มหวั่นไหวกับเขาแล้ว
รษิกากะพริบตาเมื่อเธอสบตาเลอศิลป์ จากนั้นเธอก็ละสายตาไปพร้อมทำท่าเหมือนสงบใจดี
นาทีต่อมา เสียงทุ้มต่ำของเลอศิลป์ก็ดังขึ้นมา “ผมไม่เคยชอบเธอฉันชู้สาวเลย และผมจะไม่แต่งงานกับเธอแน่ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ผมไม่มีอะไรต้องอธิบายกับคุณ”
รษิกาตกใจกับคำตอบของเขา
หากเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อน เธอคงไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากของเลอศิลป์
เขาไม่เคยชอบอัญชสาในเชิงชู้สาวเหรอ? มันจะเป็นไปได้ยังไง?
เธอยังคงจำได้ดีที่เลอศิลป์ประกาศออกมาว่าเขาจะแต่งงานกับอัญชสาเพียงคนเดียวเท่านั้นเมื่อหกปีก่อนหน้านี้ อันที่จริง เขาไม่สนด้วยซ้ำที่จะทำให้รษิกาชอกช้ำใจและหนีจากเขาไป
ถ้าเขาพูดแบบนี้ในตอนนี้ แล้วเรื่องที่เกิดเมื่อหกปีก่อนมันคืออะไรกัน?
เลอศิลป์จ้องมองเธอ เขาจึงเห็นอารมณ์ของเธอที่ปรากฏขึ้นในสีหน้า
เมื่อเขาเห็นว่าเธอตกใจ เขาก็ขมวดคิ้ว เพราะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงขอโทษเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เรื่องที่เกิดเมื่อหกปีก่อนมันเป็นความผิดของผมเอง คุณจะโทษผมเรื่องนั้นก็ได้ และผมจะไม่เถียงเลยสักคำ”
นั่นทำให้รษิกายิ่งอึ้งและพูดไม่ออกมากขึ้นไปอีก
เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะได้ยินเลอศิลป์ขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อนนี้
“คุณ…” นาทีต่อมา รษิกาก็เริ่มพูดอีกครั้ง “คุณไม่ต้องทำอะไรแบบนี้หรอกค่ะ ฉันบอกคุณแล้วว่าเราจะคิดต่อกันเหมือนเป็นคนแปลกหน้า และเราไม่มีอะไรติดค้างต่อกันเลยค่ะ”
“แต่ผมไม่คิดว่าเราจะเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกันนะครับ” เลอศิลป์ตัดบท เขาขมวดคิ้วแน่น
รษิกาเองก็ขมวดคิ้วเหมือนกันขณะที่เธอหลุบตาลงต่ำและเงียบไป
พวกเขาสนิทกันมากแค่ไหน? รษิกาถึงได้เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของเราให้เขาฟัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...