อัญชสาคิดเหมือนกันกับจันทรา
“แต่เราจะทำอะไรได้อีกล่ะคะ?” อัญชสาถามแม่ของเธอพลางขมวดคิ้ว
จากรูปพวกนั้นมันก็ชัดเจนแล้วว่าเลอศิลป์ใกล้ชิดกับรษิกามาก
จันทราครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “เราต้องจัดการเรื่องงานแต่งของลูกให้เรียบร้อยก่อนที่พวกเขาจะคืนดีกัน”
สีหน้าของอัญชสาเศร้าหมองไปทันที เธอรู้แน่ชัดอยู่แล้วแต่เธอไม่รู้ว่าจะทำให้สำเร็จได้อย่างไร คำพูดของจันทรานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย
จันทราไม่สนใจว่าอัญชสาคิดอะไรอยู่ เธอยังคงคิดต่อไปว่าจะทำอย่างไรดี
ผ่านไปพักหนึ่ง จันทราก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราจะปล่อยให้พวกเขาไปเจอกันอย่างนี้ไม่ได้ ลูกจะต้องอยู่ข้างๆ เลอศิลป์ตลอดเวลาเพื่อให้เขาไม่มีโอกาสไปเจอผู้หญิงคนนั้น”
“หนูก็อยากทำแบบนั้นนะคะ แต่ช่วงนี้เลอศิลป์ไม่สนใจหนูเลย หนูเข้าใกล้เขายังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! หนูจะไปแทนที่นังผู้หญิงบ้าคนนั้นได้ยังไง?” อัญชสาบ่นพลางสูดน้ำมูก
จันทราเหลือบมองอัญชสา “ใครบอกว่าลูกไปเจอเขาไม่ได้แค่เพราะว่าเขาไม่สนใจลูก? ลูกย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเขาเลยดีไหม? แบบนั้นเขาก็จะต้องอยู่กับลูกตลอดเวลาถึงแม้เขาจะไม่อยากเจอลูก ถึงตอนนั้นก็แค่ใช้เล่ห์กลบางอย่างทำให้เขาลืมผู้หญิงคนนั้นไปให้ได้”
อัญชสายังคงลังเล “เข้าไปอยู่ในบ้านเขาเหรอคะ? เขาจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้นได้ยังไง? ก่อนหน้านี้ที่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่กลับมา เขาก็ห้ามไม่ให้หนูค้างคืนที่บ้านเขาเลย นับประสาอะไรกับตอนนี้ ไม่มีทางหรอกที่เขาจะยอมให้หนูย้ายเข้าไปอยู่กับเขา!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น จันทราก็ขมวดคิ้วแน่น
คู่แม่ลูกนั่งเงียบอยู่พักหนึ่งด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ
“ถ้าเขาไม่ยอมให้ลูกทำอย่างนั้น เราจะต้องคิดหาวิธีให้เขายอม!” จันทราพูดออกมาอย่างเย็นชาหลังผ่านไปสักพัก
เมื่อเห็นว่าแม่ของเธอมั่นใจมากแค่ไหน อัญชสาก็สับสน
จันทราเหลือบมองอัญชสาและหยิบโทรศัพท์ไปก่อนจะสั่งว่า “มากับแม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...