หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 682

ในคืนนั้น ศศิตากำลังจะเตรียมเข้านอนเมื่อจันทราโทรเข้ามาหาเธอ

หลังจากที่เธอกดรับสาย ก็ได้ยินเสียงจันทราสูดจมูกมาจากปลายสายและมีเสียงสุเมธตะโกนอยู่ข้างหลัง

“จันทรา เป็นอะไรไปน่ะ? ทะเลาะกับสุเมธเหรอ?” ศศิตาถามด้วยความเป็นห่วง

จันทรามองสองพ่อลูกที่กำลังแสดงละครอยู่ข้างๆ จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าก่อนจะสะอื้นออกมา “สุเมธโกรธอัญชสามากเลย ฉันคิดว่าเธอควรจะรีบมาที่นี่ก่อน อัญชสาไม่ฟังอะไรพวกเราเลยในตอนนี้ แต่เธออาจจะช่วยเราพูดกับลูกได้บ้าง”

ศศิตาขมวดคิ้วและฟังอย่างระมัดระวัง อันที่จริงเธอได้ยินเสียงอัญชสาสะอื้นไห้อยู่ด้วย

เพราะเหตุการณ์รถชนก่อนหน้านี้ ศศิตาจึงดูแลเอาใจใส่อัญชสาเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวกำลังร้องไห้ เธอก็รู้สึกเหมือนใจจะหยุดเต้น “ใจเย็นก่อนนะ เล่าให้ฉันฟังดีๆ ก่อน เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมพวกเขาทะเลาะกันแรงอย่างนั้น?”

“ทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะ…” จันทราชะงักไปกลางคันราวกับเธอไม่อยากจะพูดออกมา จากนั้นเธอก็ถอนหายใจเสียงดังและพูดต่อไปว่า “เธอน่าจะมาที่นี่ก่อนนะ”

ศศิตาถามด้วยความกังวล “ทำไมถึงปิดบังเรื่องนี้กับฉันล่ะ? อัญชสาจะมาเป็นลูกสะใภ้ฉันไม่ช้าก็เร็ว เธอบอกฉันได้ทุกอย่างนั่นแหละ”

จันทรานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะพูดอย่างขมขื่นว่า “มันเป็นเพราะการหมั้นของลูกฉันกับเลอศิลป์ สุเมธคิดว่าอัญชสาควรจะถอนหมั้นและปล่อยเลอศิลป์ไปเพราะเขาดูเหมือนจะไม่ชอบเธอ แต่อัญชสาไม่ฟังเลย เธอบอกว่าจะไม่แต่งงานกับคนอื่นที่ไม่ใช่เลอศิลป์เลยด้วยซ้ำ นั่นแหละพวกเขาก็เลยเริ่มเถียงกัน”

เรื่องที่จันทราเล่ามาน่าเชื่อถือเสียจนศศิตารู้สึกผิด

ท้ายที่สุดแล้ว คนผิดก็คือเลอศิลป์ ไม่ใช่แค่เขาทำให้อัญชสาต้องรอมาหลายปี แต่เขายังปล่อยให้เธอเทียวไล้เทียวขื่อและไม่สนใจความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาเลยอีกด้วย