หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 683

เลอศิลป์กำลังจะปฏิเสธศศิตา แต่เธอก็ตัดสายไปก่อนที่เขาจะทันได้ทำเช่นนั้น

ในตอนนั้น เขายืนเงียบอยู่กับที่พลางทำสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

จากนั้นเขาก็เก็บโทรศัพท์และลงไปข้างล่าง

แม้ว่าเขาจะไม่อยากเชื่อฟังคำสั่งของแม่ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามที่แม่บอก

“คุณเลอศิลป์คะ?” คติยาร้องเรียกเมื่อเธอเห็นเลอศิลป์กำลังออกไปข้างนอกในกลางดึกเช่นนี้

เลอศิลป์พยักหน้าให้เธอ “ผมต้องออกไปข้างนอกสักพักนะ ฝากขึ้นไปดูไอวี่ไว้หน่อยแล้วกัน”

คติยาพยักหน้าและมองดูเขาออกไปจากบ้าน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เลอศิลป์ก็มาอยู่ตรงหน้าบ้านภักดีสรวงและกำลังกดกริ่งประตู

เขาคิดว่าคงจะต้องรอสักพักเพราะคนในบ้านกำลังทะเลาะกันอยู่

แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อประตูเปิดออกมาแทบจะในทันที

“เลอศิลป์ เธอมาทำอะไรที่นี่?” จันทราดูแปลกใจและรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อยเมื่อได้เห็นเลอศิลป์ “ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันจะไม่ให้เธอเข้าไปข้างในแล้วกันนะ…”

ในตอนนั้น เสียงแก้วแตกก็ดังมาจากในบ้าน ตามมาด้วยเสียงคำรามก้องของสุเมธ “ในเมื่อแกดื้อมากขนาดนี้ งั้นก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ! อย่าอยู่ในบ้านภักดีสรวงอีกต่อไปเลย ฉันไม่รู้จักแก!”

จันทรามีสีหน้าลำบากใจ เธอทำเหมือนกำลังจะปิดประตูและพูดว่า “เดาว่าเธอคงได้ยินแล้ว สุเมธกำลังทะเลาะกับอัญชสา เธอควรจะรีบกลับไปซะนะ”

นั่นคือเหตุผลที่เลอศิลป์มาที่นี่ เป็นธรรมดาที่เขาจะกลับไปเลยไม่ได้หลังจากได้ยินแล้วว่าสถานการณ์มันรุนแรงมากแค่ไหน

“ผมรู้ครับ แต่แม่ผมบอกให้มาดูพวกคุณก่อน” เขายอมรับไปตรงๆ “รบกวนให้ผมเข้าไปก่อนเถอะ”