หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 695

เจตนินรู้ว่าาเธอชวนเขาไปทานมื้อเที่ยงเพราะสัญญาณที่เขาส่งออกไป แต่เขาก็ยังคงตอบตกลงด้วยความดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ

แม้ว่ารษิกาจะเป็นคนจ่ายเงิน แต่เจตนินก็เป็นคนขับรถและเลือกร้านอาหารที่จะไปทานกัน

รษิกาอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อพวกเขามาถึงด้านนอกของร้านอาหาร

ด้วยสถานะของเจตนิน เธอคิดเอาเองว่าเขาจะพาเธอไปร้านอาหารหรูๆ ในเมือง

เขากลับพาเธอมาที่ร้านอาหารชวาลาเก่าๆ ซึ่งมีการตกแต่งที่ค่อนข้างมีรสนิยม แต่อาหารที่นั่นค่อนข้างถูก ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ และครอบครัวชนชั้นกลาง

“ผมคุ้นเคยกับการกินอาหารชวาลาที่บ้าน ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะชอบหรือเปล่า” เจตนินพูดพลางยิ้ม

รษิกาส่งยิ้มให้เขา “ว่ากันตามตรงนะคะ ฉันกินอาหารชวาลามาตลอดเลยตอนที่อยู่ต่างประเทศ”

เจตนินเลิกคิ้วขึ้นด้วยความขบขัน “งั้นเหรอครับ? ผมคิดว่าคุณจะชอบอาหารตะวันตกมากกว่าเสียอีก”

ทั้งสองคนหยอกล้อกันขณะที่เดินเข้าไปในร้าน

บริกรหญิงที่มาทักทายพวกเขาตรงประตูถามด้วยเสียงที่เป็นมิตรว่า “สวัสดีค่ะ! คุณต้องการห้องส่วนตัวไหมคะ?”

เจตนินหันไปมองรษิกาทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

“หมายความว่าไงคะที่บอกว่าห้องส่วนตัว?” รษิกาถามด้วยความงุนงง

“คู่รักที่มาทานอาหารที่นี่ชอบใช้ห้องส่วนตัวเพื่อความเป็นส่วนตัวของพวกเขาน่ะค่ะ” บริกรหญิงคนนั้นอธิบายพลางยิ้ม

บริกรหญิงคนนั้นหันไปมองเจตนินด้วยความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาไม่ใช่คู่รักกัน? พวกเขาดูสมกันจะตายไป!

ฉันไม่เคยเห็นคู่ที่หน้าตาดีแบบนี้มาก่อนเลย! ไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้เป็นแฟนกัน