หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 704

รษิกาหน้าตึงเมื่อเธอได้ยินเลอศิลป์พูดกล่าวหาว่าเธอไปออกเดทอีกครั้ง

“คุณน่าจะบอกผมหน่อยนะว่าคุณยุ่ง คุณรษิกา ผมจะได้มารับไอรดากลับบ้าน” เลอศิลป์เอ่ยเพิ่ม

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของพ่อ ไอรดาก็รู้ในทันทีว่าเขากำลังโกรธ “คุณพ่อคะ!” ไอรดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

แววตาของเลอศิลป์เคร่งขรึมขึ้น เขาก้มลงมองไอรดาและฉุกคิดได้ว่าน้ำเสียงที่เขาพูดนั้นเย็นชาเพียงใด ฉันโกรธเมื่อเห็นช่อดอกไม้นั่น แต่รษิกาอาจคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธเธอ

“ฉันขอโทษที่ไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อนเธอวันนี้นะไอวี่” รษิกาไม่สนใจเลอศิลป์และสบตากับไอรดาด้วยความขอโทษจากใจจริง

ไอรดารีบส่ายหัวเมื่อเธอได้ยินคำขอโทษจากรษิกา “ไม่เป็นไรเลยค่ะ คุณรษิกา ตอนนี้คุณก็กลับมาแล้ว อีกอย่างไก่ทอดพวกนั้นก็อร่อยมากจริงๆ ค่ะ! หนูชอบมากที่สุดเลยค่ะ!”

ด้วยเหตุนี้ ไอรดาจึงมองพ่อของเธอด้วยท่าทางไม่พอใจ ลืมไปเลยว่าพ่อห้ามฉันกินของอร่อย แถมตอนนี้เขายังโกรธคุณรษิกาอีก! ฉันไม่โอเคกับเรื่องนี้เลย!

เลอศิลป์ยังคงขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร เขากลัวว่าถ้าเขาพูดอะไรออกไปตอนนี้เขาจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้

รษิการู้ว่าไอรดาไม่อยากให้เธอต้องโทษตัวเองมากเกินไป เธอจึงยิ้มชื่นชมเด็กหญิงตัวน้อยและเอ่ยว่า “ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ฉันจะทำอาหารเย็นอร่อยๆ ให้หนูทานแล้วกันนะ โอเคไหม?”

คุณรษิกาจะทำอาหารเย็นให้ฉัน! ดวงตาของเด็กหญิงเบิกกว้างเธอพยักหน้าตอบรับด้วยความตื่นเต้น “โอเคค่ะ!”

จากนั้นรษิกาก็เดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น

เมื่อรษิกาเดินผ่านอชิและเบนนี่ เด็กๆ ทั้งสองคนสังเกตเห้นช่อดอกไม้ในมือแม่ของพวกเขา อชิและเบนนี่หันไปมองทางเลอศิลป์ทันทีโดยสัญชาตญาณ

อย่างที่พวกเขาคิด สีหน้าของพ่อของพวกเขานั้นโกรธจัดราวกับมีพายุเข้า

รษิกานิ่งไปสองสามวินาทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอไม่ได้คาดคิดว่าอชิจะถามถึงเรื่องช่อดอกไม้ ที่อชิถามขึ้นมาแบบนี้เพราะเขาคิดว่าฉันจะให้เจตนินมาเป็นพ่อใหม่ให้กับพวกเขาหรือเปล่า?

อชิและเบนนี่ยังคงดูไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไรนัก ใครที่ไหนเขาให้ดอกไม้เพื่อแสดงความขอบคุณกัน?