หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 709

เกมเริ่มต้นขึ้นโดยที่รษิกาและเลอศิลป์อยู่ตรงกลาง ส่วนอชิและเบนนี่ยืนขนาบข้างคนละฝั่งคนทั้งสอง

“ไฟเขียววิ่ง… ไฟแดงหยุด!”

ไอรดายืนรออยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้ทุกคนได้มีเวลาก้าวเท้าก่อนที่เธอจะหันกลับมาอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าผู้ใหญ่ทั้งสองคนจะหยุดนิ่งได้ในทันที แต่เด็กชายทั้งสองนั้นเสียการทรงตัวและยืนโอนเอนเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดนิ่ง

โชคดีที่ไอรดาอยากให้พวกเขาทั้งหมดยังคงเล่นเกมด้วยกันต่อไป เธอจึงไม่ได้ทักท้วงอะไรและรีบหันกลับไป

เมื่อเกมเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง รษิกาก็อดคิดไม่ได้ว่าเด็กชายทั้งสองนั้นสนุกกับเกมมากเกินไป จนดูเหมือนว่าเด็กทั้งสองนั้นขยับเข้ามาใกล้กับเธอและเลอศิลป์มากขึ้นเรื่อยๆ

เธออดไม่ได้ที่จะมองอชิที่อยู่ถัดจากเธอ

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนสมาธิทั้งหมดของอชิจะอยู่ที่ไอรดาที่ยืนอยู่ทางด้านขวา

ดูเหมือนว่าที่เด็กชายกำลังเบี่ยงตัวมาเบียดเธอนั้นเพียงเพราะเขากระตือรือร้นที่จะแตะให้โดนตัวไอรดา

เมื่อเห็นดังนั้นรษิกาก็ถอนใจเบาๆและขยับตัวไปทางเลอศิลป์เล็กน้อยเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับอชิ

ขณะเดียวกัน เลอศิลป์เองก็สังเกตเห็นสิ่งเดียวกันแต่เป็นกับเบนนี่ เบนนี่ดูมีท่าทีแปลกๆ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไรนัก แต่ถ้าสุดท้ายแล้วเขาอยากจะชนะ เขาก็น่าจะวิ่งตรงไปข้างหน้า แต่เบนนี่กลับขยับเบียดมาทางฉันอยู่ตลอดเวลา

แม้ว่าเลอศิลป์จะไม่รู้ว่าเบนนี่ทำอย่างนั้นทำไม แต่เขาก็ก้าวเท้าขยับไปทางรษิกาโดยไม่รู้ตัวเพื่อหลีกทางให้เบนนี่

ในขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนกำลังสาละวนอยู่กับการหลีกทางให้เด็กชายทั้งสองอยู่นั้น ไอรดาก็หมุนตัวกลับมาและตะโกนว่า “ไฟแดงหยุด!”

อชิที่บังเอิญก้าวขาขณะที่ไอรดาตะโกน เขาเสียการทรงตัวและยืนเซเล็กน้อย

รษิกาขมวดคิ้ว เธอไม่ได้สนใจว่าเธอจะชนะเกมนี้หรือไม่แต่เธอกังวลว่าพื้นที่นั้นจะแคบเกินไปทำให้อชินั้นเสียการทรงตัว เธอค่อยๆ ขยับตัวไปทางเลอศิลป์อย่างระมัดระวังเพื่อให้อชิมีพื้นที่

แต่อย่างไรก็ตาม รษิการู้สึกประหลาดใจเธอรู้สึกได้ว่าเธอกำลังเหยียบโดนอะไรบางอย่างขณะที่เธอเบี่ยงตัวออกไป

รษิกาตัวแข็งทื่อเมื่อเธอก้มลงและเห็นว่ามันคืออะไร

ในขณะเดียวกันนั้นเอง เลอศิลป์ที่กำลังถูกเบนนี่หลอกล่อ เขาขยับตัวเพื่อให้เบนนี่วิ่งไปได้ แต่ในทันทีที่เขาทรงตัวได้ เขาก้รู้สึกว่ามีใครบางคนเหยียบเท้าเขาอยู่

เมื่อเขาก้มหน้าลง เขาก็เห็นรษิกาชักขาของเธอออกด้วยความเขินอาย

เมื่ออชิยืนกินที่อีกฝั่งของเธอไปจนหมด รษิกาก็ไม่รู้ว่าเธอนั้นจะวางเท้าไว้ตรงไหนดี

สิ่งที่เธอทำได้คือยืนด้วยขาข้างเดียวด้วยความไม่มั่นคงเท่าไรนัก เธอมองไปที่ไอรดาด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน หวังอย่างยิ่งให้เธอหันกลับไปเร็วๆ

ถ้าไอรดาไม่หันกลับไป ฉันคิดว่าตัวเองคงไม่สามารถยืนแบบนี้ได้นานนัก

ไอรดาเหมือนจะอ่านใจเธอออก ดวงตาของเธอเป็นประกายแวววับก่อนที่จะค่อยๆ หันกลับไปอย่างช้าๆ

รษิการีบวางเท้าของเธอลงหลังจากที่ได้ยินเสียงไอรดาตะโกนว่า “ไฟเขียววิ่ง… ไฟแดงหยุด!”

รษิกาตกใจจนเธอเสียการทรงตัว ร่างกายของเธอโอนเอนไปมาก่อนที่จะล้มลงไปข้างหน้า

อชิ เบนนี่และไอรดายืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความกังวลใจ

ใจหนึ่งพวกเขากลัวว่ารษิกาจะล้มลงจริงๆ แต่อีกใจหนึ่งพวกเขาก็กลัวว่าเลอศิลป์จะพลาดโอกาสนี้ไปเช่นกัน

ขณะที่กำลังตกใจนั้นเอง รษิกาก็ยื่นมืออกไปเพื่อคว้าบางอย่างที่ทำให้เธอไม่ล้มลง

อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอยื่นมืออกไป เธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาเล่นเกมกันในพื้นที่โล่ง ดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้เธอคว้าได้เลย

เธอกำลังจะหดมือกลับแต่ก็มีมือใหญ่คว้าเอาไว้ หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกดึงเข้าไปในวงแขนที่แข็งแรงคู่หนึ่ง

เมื่อเด็กๆ เห็นปฏิกิริยาของเลอศิลป์ที่รวดเร็วและเป็นธรรมชาตินั้น ทั้งสามก็อดไม่ได้ที่ร้องอุทานว่า “ว้าว!”