หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 740

หลังจากวางสายไปแล้ว สิ่งที่อัญชสาคิดได้ก็มีเพียงแค่เรื่องทุกอย่างที่เลอศิลป์ทำเพื่อรษิกา

ในเวลาเดียวกันนั้น เธอรู้สึกดีที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ ถ้าฉันทำอะไรลงไป เลอศิลป์จะต้องรู้แน่ๆ และถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันกลัวว่าจะต้องเจอกับชะตากรรมอันเลวร้ายแบบจรรยาภรณ์แน่ แต่เลอศิลป์ก็ออกตัวทำเพื่อนังนั่นอย่างเปิดเผยมากในตอนนี้ ถ้าสถานการณ์ยังเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ฉันก็เสี่ยงที่จะเสียตำแหน่งคู่หมั้นของเลอศิลป์! ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง

อัญชสานั่งอยู่ในห้องตลอดทั้งเช้า แต่ก็คิดแผนการอะไรไม่ออกเลย

ในช่วงบ่าย เมื่อบริกรหญิงคนหนึ่งเอาอาหารมาเสิร์ฟให้ เธอก็ลุกไปเปิดประตู

อัญชสาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองดูบริกรสาวเข็นรถที่มีอาหารวางอยู่เต็มไปหมดเข้ามาในห้องขณะที่มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว

บริกรหญิงคนนั้นกำลังหยิบจานจากที่รถเข็นไปวางยังโต๊ะอาหาร ขณะที่มีมือข้างหนึ่งยื่นมาจากข้างหลังเธอ

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันทำเองได้” อัญชสากล่าวอย่างอ่อนโยน

บริกรสาวอึ้งไปพักหนึ่งหลังจากได้ยินเช่นนั้น เธอตั้งสติได้และปฏิเสธไปอย่างไม่รู้ตัว “มันเป็นหน้าที่ฉันค่ะ คุณ…”

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ บริกรสาวก็รู้สึกเหมือนมีคนมากระแทกตัวเธอ

“โอ๊ย!” อัญชสากรีดร้องและเซไปข้างหลังสองก้าว จากนั้นเธอก็ล้มลงบนพื้นในท่าตะแคงขณะที่สีหน้าเจ็บปวดแผ่ไปทั่วใบหน้าของเธอ

ก่อนที่พนักงานเสิร์ฟจะเข้าใจถึงเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างไม่คาดคิด เธอก็รู้อยู่แล้วว่าใครก็ตามที่สามารถอยู่ในห้องสวีทสุดหรูนี้ได้จะต้องเป็นคนที่ร่ำรวยหรือมีอิทธิพลสูง จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอไม่สามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้ขุ่นเคืองได้

ไม่ว่าเธอจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการล้มของลูกค้าหรือไม่ ก็ไม่มีทางที่เธอจะปฏิเสธความรับผิดชอบได้เนื่องจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนที่เธอมาส่งอาหาร

“ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ มันเป็นความผิดฉันเองที่ไม่ระวัง คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” บริกรคนนั้นกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลใจเลย