หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 756

เลอศิลป์รีบไปที่บ้านรษิกาเพื่อรับไอรดาหลังเลิกงานในเย็นวันนั้น

ระหว่างทางไปที่นั่น คำพูดของครรชิตก็ดังก้องอยู่ในหัวของเลอศิลป์

ต้องขอบคุณครรชิตที่ทำให้เลอศิลป์นึกได้ว่ารษิกายังไม่ได้อธิบายความสัมพันธ์ของเธอกับเจตนินเลย

แม้ว่าเขาจะมาถึงบ้านของรษิกาแล้ว เลอศิลป์ก็ยังไม่สามารถหยุดคิดถึงเรื่องนี้ได้ ดังนั้นความไม่พอใจจึงสุมอยู่เต็มหัวใจของเขา

รษิกาพบกับใบหน้าที่เย็นชาของชายคนนั้นทันทีที่เธอเปิดประตู ซึ่งทำให้เธอตัวแข็งอยู่กับที่ราวกับรูปปั้น

ฉันยังไม่ได้ใส่ใจอะไรเรื่องของไอรดาเลยนะ! แล้วเขาเป็นอะไรของเขา? กล้าแสดงสีหน้าแบบนั้นให้ฉันเห็นจริงๆ เหรอ?

“มีอะไรหรือเปล่าคะ? เกิดอะไรขึ้นที่ทำงานหรือเปล่า?” รษิกาถามโดยพยายามอดทน

อย่างไรก็ตาม เลอศิลป์แค่เพียงมองผ่านผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนจะถามว่า “ไอวี่อยู่ที่ไหน? ผมมารับเธอกลับบ้าน”

รษิกาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เคร่งเครียดรอบๆ ตัวเลอศิลป์

เด็กทั้งสามรีบไปในวินาทีที่พวกเขาได้ยินเสียงคนที่ประตู

“ได้เวลากลับบ้านแล้วไอวี่” เลอศิลป์ยื่นมือออกมาขณะที่เขามองเด็กน้อย

ไอรดาสัมผัสได้ว่าเลอศิลป์กำลังอารมณ์ไม่ดี เธอจึงส่ายหัวตอบหลังจากซ่อนตัวอยู่ข้างหลังรษิกา