หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 761

“ทำไมพ่อถึงไม่ควรโกรธล่ะ?” เลอศิลป์ถามหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

“เพราะว่าพ่อกำลังจีบคุณรษิกา! ดังนั้นพ่อต้องทำให้เธอมีความสุขสิคะ!” ไอรดาตอบตามความเป็นจริง

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว และสายตาของเขาก็หม่นหมองลง

แม้แต่ไอวี่ก็ยังรู้เรื่องนี้ ฉันลืมไปได้ยังไง?

เมื่อคิดถึงใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของรษิกา เลอศิลป์ก็หัวเราะในใจอย่างไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ระหว่างเราไม่มีความคืบหน้าแม้ว่าฉันจะตามจีบเธอมาเป็นเวลานานก็ตาม

เมื่อกลับมามีสติอีกครั้ง เขาก็ขอโทษไอรดา “ขอโทษนะ พ่อผิดไปแล้ว”

ไอรดาพึมพำด้วยความพอใจ จากนั้นเธอก็กอดอกและถามว่า “แล้วพ่อทำอะไรผิดคะ?”

เลอศิลป์เหลือบมองเธออีกครั้งผ่านกระจกมองหลังแล้วตอบว่า “พ่อไม่ควรทำให้คุณรษิกาโกรธ พ่อไม่รอบคอบมากเกินไป”

ไอรดาพอใจที่ได้ยินพ่อของเธอยอมรับความผิด เธอพยักหน้าก่อนจะซักถาม “ทำไมพ่อถึงเถียงกับคุณรษิกาคะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็ส่ายหัวด้วยความขบขัน

เจ้าเด็กคนนี้! ฉันยอมรับความผิดของฉันแล้ว แต่เธอก็ยังอยากจัดการเรื่องนี้ให้จบ! ในเมื่อเธอถาม ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะบอกเธอ เพราะฉันจะต้องขอความช่วยเหลือมากมายจากเธอในอนาคต

ด้วยความคิดนั้น เลอศิลป์จึงสารภาพว่า “มีความเข้าใจผิดบางอย่างระหว่างเรา พ่อแน่ใจว่าลูกได้เห็นทุกสิ่งที่พ่อทำเพื่อคุณรษิกาในช่วงนี้แล้ว แต่เธอกลับไม่ยอมรับพ่อ พ่อก็เลยรู้สึกกังวลและต้องการคำอธิบายจากเธอ”

เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะบอกเธอ ไม่จำเป็นต้องบอกเกี่ยวกับคู่แข่งของฉัน เด็กไม่จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้นก็ได้

ไอรดารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเลอศิลป์ แต่เธอยังคงเข้าข้างรษิกา “พ่อก็ขอความช่วยเหลือจากหนูได้ถ้าพ่อกังวล อย่าโกรธคุณรษิกาอีกเลย!”