หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 764

ในห้อง ไอรดารู้สึกหงุดหงิดเมื่อนึกถึงท่าทีของอัญชสาทันทีที่เธอเดินผ่านประตูห้องเข้ามาเมื่อครู่นี้

ฉันไม่อยากอยู่กับคุณอัญชสาจริงๆ แต่พ่อก็ไม่บอกว่าเขาจะไล่เธอไปเมื่อไร

หลังจากครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้ว ไอรดาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและโทรหารษิกา

โชคดีที่รษิการับสายค่อนข้างเร็ว

“ไอวี่ มีอะไรเหรอ?” เมื่อรษิกาเห็นว่าเป็นสายจากไอรดา เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกบีบหัวใจ เธอกลัวว่าอัญชสาจะรังแกไอรดาอีก

เมื่อได้ยินเสียงของรษิกา ไอรดาก็รู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น เธอพึมพำอย่างเศร้าๆ “คุณรษิกา คุณช่วยมารับหนูออกไปจากบ้านได้ไหมคะ?”

รษิกาขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล "ทำไมล่ะ? คุณอัญชสาโกรธหนูหรือเปล่า?”

ไอรดาส่ายหัว “พ่อก็อยู่ที่นี่ เธอคงไม่กล้าค่ะ”

จากนั้น รษิกาก็รู้สึกสบายใจ “แล้วทำไมถึงขอให้ฉันไปรับหนูล่ะ?” เธอถามอย่างระมัดระวัง

มันไม่นานนักนับตั้งแต่เลอศิลป์พาไอรดากลับบ้านไป เธอจึงคิดว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับไอรดาเพราะจู่ๆ ไอรดาก็โทรมา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น

ไอรดาทำหน้ามุ่ย “หนูไม่ชอบคุณอัญชสา แต่เธอก็ชวนหนูคุยอยู่เรื่อย”

ฉันต้องการหลีกเลี่ยงคุณอัญชสา

รษิกาถอนหายใจเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ

ฉันสัญญากับไอวี่ว่าฉันจะช่วยคุยกับเลอศิลป์ให้ แต่เมื่อดูจากปฏิกิริยาของเขาในตอนนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะฟังคำพูดของฉันหรือเปล่า... สุดท้ายแล้ว ฉันก็ยังล้มเหลวในการช่วยไอวี่อยู่ดี ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงยืนกรานที่จะให้ไอวี่อยู่บ้านฉันต่อไป

ฉันจะไม่ทำดอกกุหลาบกระดาษให้เธอแค่ดอกเดียวหรอก ฉันจะทำดอกไม้กระดาษเป็นช่อให้เธอเลย!