หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 765

อชิและเบนนี่วิ่งไปที่มุมหนึ่ง พวกเขาชำเลืองมองรษิกาอย่างลับๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่อยู่ในระยะที่จะได้ยินก่อนที่จะถามด้วยเสียงกระซิบว่า “ว่าไง? คุณเลอศิลป์บอกว่าไงบ้าง?”

เมื่อได้ยินคำถามของพวกเขา ไอรดาก็นึกถึงการสนทนาของเธอกับเลอศิลป์ระหว่างการเดินทางและตอบว่า “พ่อบอกว่าเป็นความผิดของเขาเอง และเขาจะไม่ทำอีก”

เด็กชายทั้งสองถอนหายใจโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นพวกเขาก็พูดอย่างล้อเลียน “ฮึ่ม! คุณเลอศิลป์คือคนหนึ่งที่ต้องการตามจีบแม่ แต่เขากลับทำให้แม่โกรธซะได้”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาดูจริงใจมาจนถึงตอนนี้เราคงไม่ช่วยเขาหรอก

แม้ว่าเลอศิลป์จะเป็นคนผิด แต่ไอรดาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดด้วยเหมือนกัน เธอพูดเบาๆ ว่า “พ่อรู้แล้วว่าเขาทำผิด ดังนั้นต้องช่วยเขาต่อไปนะ…”

เธอดูน่าสงสารมากจนอชิและเบนนี่ลดน้ำเสียงลงขณะที่พวกเขาตอบว่า “ไม่ต้องกังวลหรอก เราจะช่วยเขาเอง”

จากนั้นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย “ว่าแต่ เธอโทรมาหาแม่ตอนดึกๆ เพื่อบอกเรื่องนี้กับเราหรือเปล่า?”

ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ และเด็กแฝดก็เริ่มกังวล

หลังจากนั้นไม่นาน ไอรดาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันอยากอยู่กับเธอสองคนและคุณรษิกาจัง ฉันไม่อยากได้คุณอัญชสาเลย...”

อชิและเบนนี่รู้สึกเสียใจเมื่อได้ยินว่าไอรดาอารมณ์เสียเพียงใด พวกเขากล่าวขอโทษว่า “เราขอโทษนะ ถ้าเรารู้แบบนี้ เราคงจะพูดอะไรกับคุณเลอศิลป์เพื่อให้เธออยู่ที่นี่ต่อ”

ไอรดาส่ายหัว “ฉันไม่โทษพวกเธอหรอก ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณอัญชสาคนเดียว”

“นางปีศาจ... ถ้าผู้หญิงคนนั้นกล้ารังแกเธอ เธอจะต้องบอกเรานะ เราจะหาทางเอาคืนให้” เด็กๆ ตอบอย่างขุ่นเคือง

การตอบสนองของพวกเขาทำให้ไอรดาเม้มปากเข้าหากันเป็นรอยยิ้มเขินอาย น้ำเสียงเธอดูผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเธอพึมพำว่า “ขอบใจนะ อชิ ขอบใจมากเลย เบนนี่”

เด็กๆ พูดคุยกันสักพักก่อนที่จะวางสายอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก