หลังจากตรวจแล้ว รษิกาก็ลุกขึ้นและขอให้เลอศิลป์ออกไป โดยไม่ให้โอกาสเขาพูดคุยกับเด็กๆ อีก
“ในเมื่อมันเช้าแล้ว คุณควรรีบพาไอวี่กลับบ้านนะ คุณเลอศิลป์ แล้วคุณควรทำความสะอาดบ้านของคุณให้ทั่วถึงโดยเร็วที่สุดด้วย”
ไม่มีช่องว่างเหลือให้เขาคัดค้านเธอเลย
เลอศิลป์เลิกคิ้วขณะที่แสดงสีหน้าไม่แยแส จากนั้นเขาก็มองไอรดา
เธอเบะปากด้วยความไม่เต็มใจ “พ่อกลับไปคนเดียวได้นะ”
ไอรดายังคงรู้สึกไม่ปลอดภัยเล็กน้อยหลังจากเพิ่งหายจากอาการป่วยที่กะทันหันและรุนแรงเมื่อคืนนี้
เธอคิดว่าเธอสามารถอยู่เล่นกับรษิกา อชิ และเบนนี่ได้มากขึ้นในวันนั้น แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่ารษิกาจะดูกระตือรือร้นที่จะให้เธอกลับบ้านไปทันทีหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา
เลอศิลป์และรษิกาขมวดคิ้วพร้อมกันหลังจากได้ยินคำพูดของไอรดา อย่างไรก็ตาม ความคิดที่แวบเข้ามาในหัวของพวกเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เมื่อคืนนี้เธออนุญาตให้ไอรดาอยู่ที่บ้านของเธอโดยไม่ลังเลใจ
แต่หลังจากที่เธอคุยกับเลอศิลป์เมื่อคืน รษิกาก็ต้องพิจารณาถึงแม่ผู้ให้กำเนิดของไอรดาให้มาก
ในความเห็นของเธอ ไอรดาผูกพันกับเธอมากเกินไปเพราะเด็กหญิงตัวน้อยไม่เคยได้รับความรักจากแม่จากเธอ พอพูดอย่างนั้น รษิกาก็รู้ว่าเธอไม่ใช่แม่ของไอรดา ฉันไม่อาจปล่อยให้ไอวี่คิดว่าฉันเป็นแม่ของเธอต่อไปได้ เพราะไม่ช้าก็เร็วแม่ที่แท้จริงของเธอก็จะกลับมา
ในทางกลับกัน เลอศิลป์รู้สึกไม่พอใจเพราะเขาสัมผัสได้ถึงความลังเลของรษิกา
“ไอวี่...” รษิกาอ้าปากพูดและทำได้เพียงเรียกชื่อไอรดาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเด็กหญิงตัวน้อยอย่างไรดี
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะพูดอะไร รษิกาก็ตระหนักได้ว่าคำแนะนำของเลอศิลป์ไม่ต่างจากสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ ถ้าฉันปล่อยให้ไอวี่อยู่ที่นี่ต่อ เขาก็จะไม่ต้องทิ้งเธอไว้ที่บริษัทตามลำพัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...