หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 786

เนื่องจากเบนนี่ขอให้เลอศิลป์มาร่วมทานข้าวกับพวกเขา จึงไม่มีเหตุผลที่รษิกาจะปฏิเสธ เธอฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “คุณมาทันเวลาพอดีเลยค่ะ คุณเลอศิลป์ มากินข้าวกับพวกเราสิคะ”

จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อหยิบจานและช้อนส้อมอีกชุด

รษิกายืนอยู่คนเดียวในห้องครัว เธออดไม่ได้ที่จะฟุ้งซ่านไปเล็กน้อย

ในขณะเดียวกัน เบนนี่ก็พาเลอศิลป์ไปนั่งที่โต๊ะ แต่รษิกาไม่ได้ออกจากครัวมาสักพักหนึ่งแล้ว ทำให้เลอศิลป์ยังไม่มีจานและช้อนส้อม

เด็กชายงงงวยและรีบร้องออกมาว่า “แม่ครับ”

เสียงของเด็กๆ ดึงรษิกากลับมาสู่ความเป็นจริงทันที เธอรีบสงบสติอารมณ์แล้วเดินออกไป

ทุกคนที่โต๊ะหันมามองเธอพร้อมกัน

ดวงตาของเลอศิลป์หม่นหมองลงเมื่อเขาเห็นท่าทีของรษิกา

รษิกาวางจานและช้อนส้อมไว้ตรงหน้าเลอศิลป์ ก่อนจะกลับไปนั่งที่ของเธอภายใต้สายตาของทุกคน ขณะเดียวกันเธอก็แสร้งทำเป็นสงบ

ไม่มีผู้ใหญ่คนใดพูดออกมาก่อน

แม้แต่เด็กๆ ก็ยังสับสนและไม่รู้จะพูดอะไร พวกเขาทำได้เพียงสบตากันและจ้องมองรษิกาสลับกับมองเลอศิลป์ โดยหวังว่าหนึ่งในนั้นจะทำลายความเงียบลง

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่มีความหวังของเด็กๆ เลอศิลป์จึงระงับความไม่พอใจและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมขอให้อัญชสาย้ายออกไปแล้ว”

ทุกคนตกตะลึงกับคำพูดของเขา

รษิกาเงยหน้าขึ้นมองเลอศิลป์ด้วยความประหลาดใจ มือของเธอถือส้อมและค้างอยู่กลางอากาศ

เลอศิลป์ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยระหว่างการพูดคุยกันครั้งสุดท้าย รษิกาคิดว่าอัญชสาจะอาศัยอยู่ในบ้านของเขาต่อไปอีกระยะหนึ่ง

แต่เธอแทบไม่คาดคิดว่าเลอศิลป์จะมีประสิทธิภาพขนาดนี้ เขาขอให้อัญชสาย้ายออกตอนที่เขากลับไปฆ่าเชื้อในบ้านของเขา

เขาคงจะทำตามคำแนะนำของฉัน